Toen wij begonnen met geefeconomie hebben wij (eerst Robbert, later ik) veel van onze spullen weggegeven. We hebben een paar jaar uit onze backpack geleefd en hadden dus zelf weinig bezittingen. Als wij vertelde over geefeconomie dan was dit de meest gestelde vraag: Als jullie geen bezit meer hebben, wat geven jullie dan?

Het antwoord is eigenlijk heel eenvoudig: wij geven het beste van onszelf! Wij zijn volledig wie we zijn, hebben alle patronen en angsten los gelaten. Hierdoor kunnen wij vrij geven wat er vanuit onszelf komt. We dragen hierdoor bij aan een liefdevollere en vooral echtere wereld. We laten elke dag zien dat je vrij kunt zijn als mens, dat je je kinderen onvoorwaardelijk kunt opvoeden, dat geld totaal onbelangrijk is, dat gelijkwaardigheid en kwetsbaarheid haalbare waarden zijn om vanuit te leven en nog veel meer. ‘Be the change you wish to see in the world’ is ons op het lijf geschreven, niet alleen door te doen, maar juist door de verandering helemaal te zijn en voor te leven.

Dit is met stip nummer 2 op de lijst van meest gestelde vragen. Waar leef je van als je geld onbelangrijk maak in je leven en in welke keuzes je maakt? Ik vind het altijd een grappige vraag, want het betekent dat mensen denken dat als je de rol van geld loslaat je geen geld meer tot je beschikking hebt. Dat is dus niet waar. Wij hebben geld tot onze beschikking.

Op het moment dat wij wisten dat de rol van geld, hoe er nu met geld wordt omgegaan in de maatschappij niet dienend is aan de natuur van de mens en dus niet dienend is aan geluk, aan vrijheid en aan duurzaamheid, hebben wij geld los gelaten. Dit betekent dat wij niets meer doen om geld te verdienen. Wij geloven heilig in vrij geven wat je hebt, laten stromen wat er de wereld in wil stromen. De transactie, het voor-wat-hoort-wat is nooit overvloedig, dat komt altijd, altijd vanuit tekort. Omdat wij leven in vertrouwen dat er overvloed is, handelen wij daar ook naar. En tot nu toe is dat inderdaad gebleken, er is overvloed, zelfs aan geld, daar hoef je dus niet voor te doen.

Omdat wij in een onvoorwaardelijk systeem leven, kunnen onze kinderen niet naar school, dat strookt niet met de waarden die wij onze kinderen mee geven. Dus kiezen wij voor de meest vrije vorm van thuisonderwijs; unschooling. Wij gaan er niet vanuit dat onze kinderen ooit gebruik zullen maken van het onderwijssysteem zoals dat er nu uitziet. Dat is niet omdat wij tegen onderwijs zijn, dat is omdat het onderwijs zoals het nu georganiseerd is (in alle facetten) lijnrecht staat tegenover dat waar wij in geloven. In ons leven is gelijkwaardigheid, zelfsturing, kwetsbaarheid, kracht, (co)creatie en vertrouwen essentieel, in het huidige onderwijs(systeem) niet. We zien en weten dat de natuur van de mens er een is van nieuwsgierigheid en leergierigheid. Het vertrouwen dat wij hebben in die natuur en de ervaring dat alles wat geleerd wil worden, geleerd zal worden is intens groot. En dat zal altijd zo blijven. ‘Lifelong learning’ dus!

Een van de mooiste en tegelijkertijd moeilijkste vragen om te beantwoorden. Het grote verschil tussen een geefeconomie en het huidige systeem is het mensbeeld. In geefeconomie hebben wij de overtuiging dat ieder mens in de kern liefde is, dat ieder mens te vertrouwen is, dat ieder mens iets te geven heeft en ook wil bijdragen, dat ieder mens wil creëren en zich vrij kan voelen. Zo worden ieder mens geboren. Door in een systeem te leven met een tegenovergesteld mensbeeld (de mens is egoïstisch, niet te vertrouwen, hebberig en nooit genoeg) zijn de meeste mensen gaan geloven in dat mensbeeld. Als je vandaaruit handelt, handel je echt anders dan als je in een geefeconomie leeft.

In geefeconomie ga je uit van die eigenheid, van wie je in de kern bent, hoe de natuur je gemaakt heeft. Als je vandaaruit leeft, als je vandaaruit alle keuzes maakt en als je vandaar uit handelt, dan leef je dus in een geefeconomie. Je leeft in een geefeconomie in overgave, in vertrouwen dat alles goed is zoals het is, zoals het komt, dat het universum/god/liefde voor je zorgt en dat jij je daar aan overgeeft om dat te kunnen ontvangen. En alles wat je doet vanuit het idee dat je niet goed genoeg bent, of vanuit controle of onzekerheid brengt je verder af van een geefeconomie.

Dit is een hele mooie vraag, omdat hij ook echt over onze visie gaat en niet alleen over onze persoonlijke keuzes. Als iedereen in een geefeconomie zou leven dan zou er volledige balans en harmonie zijn in de wereld. Er zou geen armoede meer zijn, geen ongelijkheid, geen honger, geen depressies en burn-outs. Iedereen voelt zich gezond en draagt vanuit een gevoel van eigenwaarde bij aan een wereld waarin geluk en overvloed de norm zijn. Iedereen geeft en deelt omdat dat de normale gang van zaken is. Vrouwen en mannen zijn gelijkwaardig en iedereen heeft zijn unieke bijdragen aan het geheel.

Daar zijn twee dingen voor nodig, namelijk de overtuiging voelen dat het anders kan en een weerstand voelen bij hoe de wereld er nu uit ziet. Beide zijn nodig om te kunnen komen tot werkelijke ontwikkeling en de sprong te wagen naar een wereld van overvloed en harmonie. We zijn afgelopen jaar veel mensen tegen gekomen die een sterke wens hadden om in overvloed te leven, samen met ons. Maar de weerstand die zij bij het huidige systeem voelde was niet aanwezig, het ontbrak aan bewustzijn bij veel van deze mensen. Je moet eerst erkennen dat het huidige (kapitalistische) systeem niet werkt voor de wereld, dat het niet kapot is maar dat het juist de bedoeling om mensen klein te houden. Ongelijkwaardigheid, onzekerheid, controle, manipulatie dat is de norm. Die norm afwijzen en een nieuwe 'norm' voelen én daarnaar handelen is nodig om in een geefeconomie te kunnen zijn.

Dit is een makkelijke vraag, je leeft onvoorwaardelijk of je doet dat niet. Je kunt dus niet een beetje in geefeconomie leven. Je kunt wel belangrijke stappen zetten om dichterbij jezelf te komen en verder af van het voorwaardelijke systeem. Hoe meer je gaat handelen vanuit eigenwaarde, hoe verder je af komt van het systeem van ongelijkwaardigheid en tekort. Hierdoor beweeg je als vanzelf weg van het voorwaardelijke en richting het onvoorwaardelijke. Op een bepaald moment voel je dat je niet meer mee kunt in alle voorwaardelijke aspecten van het systeem. Je kunt niet meer werken voor geld, je kunt je niets meer laten zeggen door je baas, je kunt geen ongezonde keuzes meer maken, je kunt je niet meer laten leiden door zaken die buiten jezelf liggen. Als je dat allemaal los hebt kunnen laten, dan leef je dus in overvloed, vanuit jezelf, in verbinding met alles om je heen. Dan leef je in geefeconomie, in een samenleving in balans.