Wat een herkenning in het boek ‘Unconditional Parenting’ van Alfie Kohn. De tegenstelling tussen voorwaardelijk en onvoorwaardelijk ouderschap wordt in het boek helder beschreven. Het verschil tussen voorwaardelijk en onvoorwaardelijk leven is ook het verschil tussen het ‘gewone’ systeem en een geefeconomie.
Alfie Kohn beschrijft het voor-wat-hoort-wat dat ook in ouderschap terugkomt. Hij heeft het over ‘behaviorism’ als belangrijkste visie hoe met kinderen wordt omgegaan en heeft over ‘straffen en belonen’ en legt uit waarom het niet werkt.
Wij gebruiken net wat andere woorden en hebben minder theoretische onderbouwing, omdat we vooral vanuit ons zelf weten hoe het werkt en dat de natuur van de mens zo werkt. Maar de kern van het verhaal van Alfie Kohn en dat van geefeconomie komt volledig overeen.
Straffen en belonen zijn vormen van manipulatie. Je kind leren ‘sorry’ en ‘dank je wel’ zeggen op het juiste moment is manipulatie. Eigenlijk sowieso alles wat je doet vanuit het idee je kind op te voeden is manipulatie. Het is gericht op voor-wat-hoort-wat en geeft een boodschap af dat je kind niet goed is zoals hij of zij (geboren) is.
Wij leven in een onvoorwaardelijk systeem. Dat gaat uit van dat ieder mens liefde is, ieder mens is nieuwsgierig, vrijgevig en wil zich ontwikkelen. Ieder mens is betrouwbaar en heeft het beste voor met zichzelf en de wereld om het heen. Er wordt hierbij geen verschil gemaakt tussen volwassenen en kinderen, die zijn gelijkwaardig aan elkaar. Vanuit bovenstaande overtuigingen heb je dus geen behoefte om een ander te controleren of manipuleren, omdat je a) weet dat dat niet kan en b) je, je daar zelf niet fijn bij voelt en c) je weet dat controle verbinding in de weg staat, het is het een of het ander.
Als je voor onvoorwaardelijk ouderschap, onvoorwaardelijk leven kiest laat je de focus op ‘doen’ helemaal los. Niets van wat je kind doet is belangrijk, je kijkt altijd direct een laag dieper, naar welke behoefte er aan het doen/gedrag ten grondslag ligt. Zoals Alfie Kohn zegt: “Unconditional parenting assumes that behaviors are just the outward expression of feelings and thoughts, needs and intentions.
Doordat je als ouder gedrag en ‘doen’ niet meer serieus neemt, maar voelt, kijkt en luistert naar wat er werkelijk aan de hand is, ben je altijd bezig met handelen vanuit verbinding met je kind. Die verbinding ligt namelijk op het level van ‘zijn’ en niet van ‘doen’.
Ik hen net begonnen in het boek, en zal er de komende weken nog vaker over schrijven. Mocht je nu al vragen hebben over onvoorwaardelijk leven en omgaan met je kinderen (of ander soort mensen ;)), stel ze gerust!