Al ruim een jaar zit de beslissing om alleen op reis te gaan er aan te komen en elke keer dat ik er over dacht, er over voelde en er over sprak met Robbert was het nog niet het moment. Om de zoveel tijd kwam de behoefte om er alleen op uit te trekken omhoog, maar steeds was het nog niet de bedoeling. Sinds vorige week weet en voel ik dat het nu wel de bedoeling is. Als een kado dat ik langzaam heb uitgepakt. Ik mag op reis om alles waar ik in geloof te ervaren en in de wereld te brengen.
Ik geloof in liefde, onvoorwaardelijk, in elk mens. Ik geloof dat ik gedragen wordt en dat ik onuitputtelijk kan putten uit de bron van liefde, vertrouwen en kracht. Ik weet dat ik kan mediteren als het nodig is, dat ik kan ademen als het nodig is, dat ik mijn chakra’s volop kan laten stromen als het nodig is, dat ik mijzelf kan helen als het nodig is. Dat ik stil kan zijn als een situatie er om vraagt en mijzelf kan uitspreken op moment dat dat het meest waardevol is. Dat ik leiding kan nemen en kan volgen. Dat ik helemaal nat geregend kan blijven lachen naar het leven. Dat ik onafhankelijk van welke factor dan ook, het geluk omarm. Wat geloof ik in veel moois, ik mag elk moment kiezen om te gaan staan voor waar ik in geloof.
Sinds ik in 2002 een burn-out kreeg en depressief was ben ik in beweging geweest. Altijd zoeken en leren als ik voelde dat er ergens nog verdriet of angst zat. Als er ergens een schakelaar op donker stond in plaats van op licht. Een zacht stemmetje vertelde me altijd: er is meer dan dit, jij bent groter dan dit. Toe maar, stap in het licht en ga je volle potentie leven.
Het stemmetje wakkerde mijn nieuwsgierigheid steeds weer aan. Ik wist dat ik er nog niet was, ik wist zelfs niet zeker of ik er zou komen of hoe die ‘volle potentie’ eruit zou zien. Wel voelde ik dat het in beweging zijn, het ‘op weg zijn naar’ mij voldoening bracht. Met elke ontdekking was ik blij, wist ik dat ik niet meer terug ging naar het oude, maar juist op weg was naar iets mooiers dan dat ik kende.
Dan weer een reeks bezoeken aan de psycholoog, dan een meditatiecursus, dan naar yoga, dan een NLPopleiding volgen, dan naar een coach, dan weer naar een natuurtherapeut of een training Chakrahealing volgen. Tussendoor ook nog prachtige boeken gelezen, in mijn eentje gereisd, de Wim Hof Methode leren toepassen, een massagecursus gedaan. Een lange lijst van verschillende werelden en methoden die ik leerde kennen zou ik hier kunnen noemen. Als een soort gereedschapskist die voller en voller werd met gereedschap om mijzelf te zijn, om duurzaam geluk te ervaren en los te komen van illusies, ego, ratio en angst.
Wat ben ik trots op dat ik altijd zo open heb gestaan voor het gevoel van ‘er is meer’ en daar ook actief naar op zoek ging. Ik wist diep van binnen dat elke schakelaar in mij op ‘licht’ kon staan, dat er geen kapstokjes meer hoefde te zijn voor angst, verdriet, boosheid, jaloezie of kleinheid. Het heeft mij gemaakt en gebracht daar waar ik nu ben: bij het einde van angst. Wat nu voor mij ligt is een leven waarin alleen liefde en vertrouwen zijn. Ik zie een enorme bol met licht voor me die de wereld, en iedereen die het wil en durft, verwarmt en uitnodigt.
Een essentieel leven waarvan de bedoeling glashelder is, dat heeft mijn onuitputtelijke nieuwsgierigheid me opgeleverd. Dat mag gevierd worden, en dat is precies wat ik ga doen, op weg naar zuid-europa!