Alcohol drinken doe ik al niet meer sinds ik zwanger werd van Iza, dat is nu 2,5 jaar geleden. Ik heb na de bevalling altijd borstvoeding gegeven, en nooit gekolft, dus drinken was geen optie.
Van geen optie is dat langzaamaan veranderd in geen behoefte aan. En geen behoefte aan veranderde de laatste maanden in ‘waarom zou ik ooit nog alcohol drinken’.
Door chronisch slaaptekort en daardoor een ernstig verstoorde hormoonbalans (lees; geen balans), moest ik niet aan alcohol denken. Het effect dat dat heeft op mijn lijf voelt zo intens ongezond.
En nu ik in potentie weer alcohol zou kunnen drinken omdat ik volledig gestopt ben met de borstvoeding moet ik er niet aan denken. Het voelt nog steeds intens ongezond. Ik dronk een paar weken geleden een sangria, en toen ik voelde hoe ik me daarna voelde wist ik dat ik voorlopig alle alcohol laat staan. Het is gewoon niet meer aantrekkelijk. De smaak gaat niet meer boven het effect dat het heeft op mijn gesteldheid.
En zo ontwikkel ik door, niet omdat het allemaal niet mag of moet, maar simpelweg omdat ik nog steeds beter voor mijzelf leer zorgen. En alcohol en zelfzorg een passen bij mij niet meer in één hokje.