Zolang je je focus hebt op wat er allemaal gebeurt in de wereld heb je geen focus op wat er in jezelf gebeurt. Zolang je aandacht geeft aan hoe slecht de politiek het doet, geef je geen aandacht aan wie jij bent. Zolang je blijft strijden tegen maatregelen van buiten af ben je niet aan het bouwen aan iets nieuws.
Het is het een of het ander. Of je creëer en bouwt aan iets moois. Of je geeft informatie over wat er allemaal mis is in het oude. Creëren en bang zijn gaat niet samen.
Als je in een mooie wereld wilt zijn waar geen persconferenties zijn, waarom kijk je er dan nu nog naar? Als je in een mooie wereld gelooft waar kinderen natuurlijk mogen leren, waarom gaat je kind dan nog naar school? Als je een wereld wilt creëren waarin vervulling centraal staat, waarom geef je jezelf dan elke dag leef?
Een nieuwe wereld is niet iets dat in de toekomst ligt, die er pas is als er genoeg mensen meedoen, dat is een ouderwetse gedachte vanuit tekort, want wanneer is genoeg? De nieuwe wereld is er op het moment dat jij er voor kiest. Op het moment dat jij gaat handelen naar de nieuwe wereld is hij er. In ieder geval voor jou. En daarmee ben je een voorbeeld en creëer je aan een nieuwe wereld voor de ander.
Het nieuwe begint bij het oude loslaten. Als je al je energie, aandacht en focus durft te geven aan het creëren. Dus niet aan informeren, niet aan mensen verzamelen om mee te doen, niet op te roepen om mee te doen, maar het zelf doen. Hier, nu, vandaag, alleen.
Durf jij los te laten wat in het nieuwe niet bestaat? En daar echt naar te handelen door er niet meer aan mee te doen, ook niet me je aandacht?