Zelfrespect

Er is en wereld van verschil tussen je grenzen aangeven en je grenzen bewaken (er naar handelen). Bij je grenzen aangeven leg je de verantwoordelijkheid en zorg voor het respecteren van die grens bij de ander. Bij je grens bewaken leg je de verantwoordelijkheid, zorg en het respect bij jezelf.

En aangezien we dagelijks zien dat in een systeem waarin ongelijkwaardigheid, macht en overheersing aan de orde van de dag zijn, kun je er niet op vertrouwen dat iedereen jouw grens respecteert. In een piramide systeem, waarin mensen boven je staan is enkel je grens aangeven loos, want diegene staat energetisch boven je en is volledig door het systeem ondersteund in het niet respecteren van die grens.

Grenzen zijn niet enkel seksueel overschrijdend gedrag maar alle grenzen. Een ongepaste vraag hoef je niet te beantwoorden, een gesprek waarin iemand alleen maar zelf praat mag je verlaten, een zuigende of zwarte energie mag je daar laten waar hij hoort, bij de ander. Je hoeft er niets mee, behalve weggaan.

Die twee zijn essentieel, dat je er niets mee hoeft is je grens constateren. Dat is gebaseerd op je intuïtie: “dit klopt niet”. Vaak niet meer dan dat, de analyse waarom het niet klopt komt later. Stap 2 is daadwerkelijk handelen naar dat gevoel: “het klopt niet en hier in blijven is niet goed voor me.” Wegstromen, blokkeren, verwijderen, afhaken, weglopen, wegrennen, iemand buiten sluiten, niet reageren, negeren, allemaal handelingen die voort kunnen komen uit het eerste gevoel “dit klopt niet”. Het is allemaal geoorloofd! Je mag jezelf verwijderen, je mag die ander verwijderen, je bent het niemand verschuldigd om in een situatie te blijven die simpelweg niet klopt.

Je grens aangeven is niet essentieel, je grens zelf bewaken wel! Je mag, zonder vooraankondiging, zonder mededeling, zonder waarschuwing, zonder vriendelijk vragen, zonder om ophelderingen te vragen, zonder discussie, zonder pardon uit de situatie stappen.

Dat is niet lief, niet aardig, niet netjes. Het is wel liefdevol, gezond en nodig.