Vertrouwen op motivatie

Vanaf dat je geboren wordt moet je dingen (kunnen) die bepaalt zijn door een ander. Je moet op bepaalde tijden slapen, je moet op een bepaalde plek slapen, je moet al snel naar plekken toe omdat je ouders dat bepalen. Of eigenlijk, omdat je ouders dat laten bepalen door de maatschappij.

Als je ouder wordt moet je vanalles leren op gezette tijden. Op momenten die bepaald zijn door mensen die jij niet kent en nooit zal leren kennen. Mede omdat ze dood zijn, zo oud zijn de bepalingen al wel rondom dat wat jij moet kunnen en wanneer en hoe goed.

Er is bij de meeste mensen door de buitenwereld nog nooit vertrouwd op hun intrinsieke motivatie. Dat ze zelf willen leren en ontwikkelen, dat ze zelf dingen willen kunnen. Het ‘moeten’ heeft dat hun hele leven geblokkeerd. Daardoor weten mensen niet eens meer dat intrinsieke motivatie bestaat, ze zijn het vergeten omdat ze het nog nooit hebben ervaren.

Uitkomst van dit mechanisme is dat als je niet gedwongen wordt, er niets van je terecht komt. Een ander moet voor jou bepalen, want zelf kun je dat niet. Omdat je niet weet dat motivatie van binnenuit kan komen en omdat je daardoor er niet op durft te vertrouwen dat het komt als je niets moet.

Wat dat doet met je zelfbeeld, dat alles wat je doet, leert, ontwikkeld en bereikt enkel mogelijk is geworden door druk. Als je geen druk had gevoeld, dan was het er nooit van gekomen. Want zonder druk, zonder moeten of controle (van jezelf of van anderen) komt er niets, ontstaat er niets.

Wat dat doet met het beeld van de mens in het algemeen. Iedereen moet aangespoord, gepusht, gemanipuleerd worden omdat er anders niets van mensen terecht komt. Er komt niets van binnenuit, daar is niets. Een ander weet het altijd beter.

Wat dat doet met de wereld als ieder kind dat vanaf nu geboren wordt in de eerste plaats intrinsieke gemotiveerd zou mogen zijn. Hoe dat het systeem totaal zou ontregelen. Er hoeven nooit meer wiegjes gemaakt te worden, ook de productie van kinderwagens kan stoppen, dagverblijven lopen leeg, scholen ook, slaaptraining- coaches verliezen hun baan. CITO heeft geen bestaanrechts meer en de leerkrachten die er nog zijn moeten weer leren luisteren en afstemmen op de behoefte van kinderen. Klassen zijn veel kleiner, want veel kinderen leren en ontwikkelen op andere plekken dan op school.

Wat dat doet met een mens, dat er volledig vertrouwd wordt op dat wie je bent genoeg is om jezelf te ontwikkelen. Dat je kunt aangeven waar je behoeftes liggen en dat daar dan naar geluisterd wordt, onvoorwaardelijk. Dat je leert waar je persoonlijke talenten liggen en dat je niets moet kunnen omdat een ander dat bepaald heeft. Dat je leert dat je alles zelf kunt, en kunt bepalen. Dat jij weet dat je alles waar je gemotiveerd voor bent mag onderzoeken. Dat je het verschil weet tussen motivatie en druk zetten. En dat je weet dat je altijd mag vertrouwen op je motivatie, dat, dat meer dan genoeg is om te zijn wie je bent.