De vreemde man

Ik stapte bij de vreemde man in de auto. Vreemd in meerdere betekenissen van het woord. Ik had de man nog nooit eerder gezien, aangezien hij mij oppikte toen ik in mijn eentje stond te liften langs een Franse snelweg. En hij oogde ook wat vreemd of op zijn minst bijzonder.

Hij had er flink de vaart in, rook naar wiet en vertelde dat hij net van een borrel met collegae kwam…inderdaad, een lichte alcohol lucht drong in mijn neus elke keer als hij mijn kant op sprak.

We spraken in mijn gebrekkige Frans en zijn gebrekkige Engels over mijn reis en over zijn reizen. We werden ingehaald door de politie en hij ging wat zachter rijden waardoor hij zich aan de geldende snelheid hield.

Hij was in het zwart gekleed met een aantal zichtbare tatoeages. Een kort geknipt kapsel en legerkistje onder zijn zwarte spijkerbroek.

Hij nam me een heel stuk mee en toen we bijna op mijn bestemming waren keerde hij zich tot mij en drukte me op het hart om voorzichtig te zijn. Niet bij verkeerde mensen in de auto te stappen! Ik verzekerde hem dat ik goed zou opletten, maar dat de meeste mensen, zelfs als ze op het eerste en tweede gezicht wat bijzonder ogen toch heel vaak goede bedoelingen hadden. Hij reikte me een fles water en wat fruit aan voor onderweg.

Ik stapte uit en hij scheurde nog net niet met piepende banden er van door…ik lachte hardop om deze lift. Als ik op het bedenken was afgegaan was ik nooit ingestapt, maar gelukkig ging ik zoals altijd op mijn gevoel af. Dat leverde me wederom weer zoveel meer op dan een fles water en wat fruit.