Stoppen met kleding maken

“Volgens mij moeten we op de hele wereld stoppen met kleding maken!”, zei Doris tegen mij nadat we twee zakken met kleding kregen van de kinderen van de buurvrouw.

“En weet je wat we dan doen, dan maken we van die kledingwinkels, maakwinkels. Waar mensen zitten die kleding kunnen repareren als het kapot is. Dan hoeven we niets nieuws meer te kopen maar kunnen we gewoon kleding ruilen en doorgeven en laten repareren, dan is er altijd genoeg voor iedereen.”, zei ze, verder associërend op haar eerste idee.

Ik ervaar in gesprekken met onze kinderen steeds vaker hoe onlogisch het kapitalisme werkt, dat merk ik aan hoe moeilijk het uit te leggen is. En hoe makkelijk en natuurlijk een circulaire en geefsamenleving uit te leggen is.. Hoe volsterkt logisch het is om ‘lokaal’ uit te leggen, om ‘seizoensgebonden’ uit te leggen, om ‘kringloop’ en ’tweedehands’ uit te leggen. Hoe normaal het voor onze kinderen is om even te checken of het wel duurzaam is wat we wel of juist niet hebben gekocht, want “tweedehands is echt beter voor moeder aarde” of “aardbeien groeien zeker in de herfst niet in Nederland?”

Het geeft een goed gevoel dat je zelf moeiteloos bewuste keuzes kunt voorleven en uitleggen aan je kinderen waardoor het voor hen niet meer dan normaal wordt om rekening te houden met andere mensen, dieren en de natuur in de keuzes die zij zelf al kunnen maken.