Diegene die het meest moe is

“Wie begint er het vaakst een ruzie, jij of Iza?”, vroeg de man aan Doris, onze dochter van 8.

“Diegene die het meest moe is.”, was haar eerlijke antwoord.

Voor ons is het al vanaf hele jonge leeftijd duidelijk bij onze kinderen, als er ongemak is volgt er gedrag. Als er geen ongemak is, zijn ze gewoon wie ze zijn, zonder gedrag.

Ongemak komt voort uit vermoeidheid, dorst, honger of overprikkeling. Sinds ik dat weet, sinds Doris een paar maanden was, is mijn leven als ouder een stuk overzichtelijker geworden. Want ik kan namelijk de kern van het ongemak aanpakken in plaats van het symptoom te bestrijden. De kern aanpakken is altijd duurzamer en gezonder dan het gedrag aan te pakken.

Als er ruzie of gedoe is tussen de kinderen voel ik bijvoorbeeld aan hun bekers…’aah, die zitten nog vol met water, weinig gedronken vanochtend’. Of ik kijk op de klok en zie dat het 12:30u is, lunch tijd. Of ik vraag hoe het met ze is en wat er aan de hand is. Ze weten ondertussen dat ze dan niet hoeven te vertellen wie er begon met ruzie maken, maar welk ongemak er voor zorgt dat er irritatie, ruzie of geklooi ontstaat. “Ik ben overprikkeld mama” of “Ik heb echt even behoefte om alleen te zijn” of juist “mag ik even knuffelen?”.

Dus mij tip als moeder: kijk naar waar het ongemak zit in plaats van naar het gedrag. Eten, drinken, rust en verbinding is altijd de oplossing….ja, echt, altijd!