Een abrupt Vertrek

Na ons abrupte vertrek van de boerderij vonden we een camperplaats verderop, daar verbleven we precies 4 weken. Het was goed om tot rust te komen, even helemaal niets te hoeven en voor mij na de heftige emotionele ervaring, even met niemand te hoeven socializen. Dankzij de gulle giften van meer dan 40 mensen konden we de camperplaats betalen en blijven eten, meer was even niet nodig. (Duizendmaal dank aan iedereen die aan en om ons geeft!)

Vorige week hebben we ons huis op wielen verplaatst naar een camping. We kunnen daar gratis staan in ruil voor het meewerken aan winterklussen op de camping. Prima deal voor nu! Ik heb al 40 coniferen mee in de grond gezet, ik voelde me snel thuis, zeg maar. 🙂

Het is fijn om weer wat te kunnen bijdragen, vooral het fysieke buitenwerk doet mij goed. Het is ook spannend om weer ergens te zijn waar je kwetsbaar bent en ze mij, ondanks mijn keiharde werken, zomaar weg kunnen sturen. Die spanning dat mensen dat doen is nog aanwezig in mijn lijf, ik droom er bijna dagelijks over. Maar dat is het trauma dat spreekt, niet de werkelijkheid van nu. De werkelijkheid is namelijk dat we op een fijne plek staan met open mensen die ons echt niet wegsturen. Die mij na een dag werken al waarderen om mijn betrokkenheid en werklust. Ik mag weer gaan vertrouwen op gezond verstand van mijzelf en mensen om me heen.

Nu er meer rust is, kan ik ook weer vooruit kijken naar nieuwe klusjes of klussen die in lijn liggen met waar ik blij van word en goed in ben; communities creëren, moestuinen bouwen en mooie missies ondersteunen. Deze week drie afspraken staan, duimen jullie mee dat daar wat concreets uitkomt? Ik heb zin om me weer in de wereld te begeven en die wereld een stuk regeneratiever en meer biodivers te maken!