Klote in de marges

Ik ga voor alles of niets. Dat doe ik al mijn hele leven, alles geven of niks geven. Ik ga niet ‘een beetje lafjes zitten klote in de marge’, zoals ik het zelf noem.

Door deze instelling krijg ik vroeg of laat altijd de deksel op mijn neus. Want geen enkele organisatie waar ik tot nu toe alles gaf was erop ingericht om alles te ontvangen. Want het is nogal veel, mijn alles.

Ik ben een bouwer, een cocreator in hart en nieren. Ik hou van creatie, ondernemen, vooruit gaan, in beweging zijn, uitdaging oplossen, samenwerken en heldere lange termijn keuzes maken. Dat hoort dus in mijn pakketjes ‘alles’, en ik weet dat, dat niet niks is..

Toen ik alles wilde geven tijdens het bouwen van een Learning Community een paar jaar geleden werd ik van projectleider weer naar de achterhoede gebonjourd. “Jij bent de enige die echt weet wat we aan het doen zijn naar je mag daar geen verantwoordelijkheid voor nemen.” Ik mocht wel meewerken, ik werd uitgenodigd om te klote in de marge, om een klein beetje te geven van wat ik heb. Ik bedankte en diende mijn ontslag in.

Of je wil dit wat ik je voorschotel: de lange termijn, de community, het samenwerken, de kracht, de kwetsbaarheid, de collegialiteit, het verhaal en de nieuwe structuren. Of je past ervoor. Ertussenin zit niets. Dat bestaat ook gewoon weg niet, dat ligt niet aan mij. Je kunt niet een beetje kwetsbaar, een beetje lange termijn, een beetje community, een beetje structuur. Want als het dan ongemakkelijk wordt schuif je vanzelf weer binnen die marges waar het lekker ouderwets vertrouwd vertoeven is. Waar iedereen ‘maar wat doet’.

Ik pas voor die marges, ik sta voor wat ik weet dat kan. En ja, dat is vet ongemakkelijk, maar nog altijd minder ongemakkelijk dan je leven lang blijven klote in de marges zonder ooit ergens te komen.