Dit meisje is letterlijk en figuurlijk geboren als nomade. Zij werd geboren in een huis in Utrecht en vertrok daar toen ze 2,5 maand oud was. Ze woonden in haar eerste levensjaar op ongeveer 12 verschillende plekken. Soms met ons alleen, soms met ons samen bij andere mensen, in rijtjeshuizen, vrijstaande huizen en in vakantiehuisjes. Ze woonden in Utrecht, in Amersfoort, in Den Haag, Den Bosch en Otterlo.
Toen ze 1,5 jaar oud was gingen wij in Nederhemert wonen en daar bleven we 2,5 jaar. Toen ze vier werd vertrokken we weer. Nu wonen we al een paar maanden in een camper en wat wij al wisten wordt bevestigd, Doris is een #vanlifer in hart en nieren.
Elke nieuwe plek is leuk, wordt met grote nieuwsgierigheid ontdekt. Er is overal wel wat te zien of te doen. Soms groots en avontuurlijk (koeien halen uit de wei of een waterspeeltuin), soms is het klein en intrigerend (een spin of kever, wildplukken en proeven tijdens een wandeling). Het maakt haar niets uit, ze geniet, ze maakt contact, staat volledig open voor de nieuwe situatie, de nieuwe plek, de nieuwe mensen en dieren.
Ze praat soms over een plek waar we zijn geweest, over dat het er zo leuk was en wat ze beleeft heeft. Nooit vanuit een gevoel dat het daar beter was dan hier. Nooit dat ze terug wil en niet vooruit. Altijd vanuit een gevoel dat ze het er zo leuk heeft gehad en vertrouwd dat er nog heel veel andere leuke plekken gaan komen.
Op dit moment “Bonjourt” ze zich door Frankrijk…ze geniet volop van de nieuwe landschappen en nieuwe dieren die ze ziet.
Als ik naar haar kijk, echt kijk, dan weet ik weer dat alles goed is, dat ik net zo vol vertrouwen mag genieten van het nomadenbestaan als dat zij dat doet. Dat ons niets kan gebeuren en dat we door voluit te leven onszelf en elkaar het mooiste geven dat er is.