Ik verwijder regelmatig comments onder mijn post, soms door ze weg te halen en soms door de hele reactiemogelijkheid uit te zetten.
Ik heb daar lang over gedaan om dat te kunnen, te mogen van mijzelf. Al jaren ben ik aanwezig op social media en sinds wij met geefeconomie zichtbaar zijn, zijn er mensen die daar iets van vinden. En dat mag natuurlijk.
Alleen is dit kanaal mijn huis, het is mijn plek, ik ben de spaceholder. Dat betekent dat niet alles en iedereen mag roepen wat hij of zij wil. Mijn plek is een plek van bewustwording, van aankijken, van kwetsbaar en nieuwsgierig zijn. Als die elementen niet in een reactie zitten dan verwijder ik hem. Want dan haalt het de energie die ik neerzet naar beneden. En daardoor voelen ook anderen zich niet uitgenodigd om open op mijn post te reageren, het sluit als het ware af als het een gesloten reactie is. Terwijl ik wil dat het open blijft, en dat kan alleen als reactie dat ook zijn.
Het kan een taalfout zijn die verbeterd wordt (who cares), of iemand die mijn stuk analyseert zonder zelf te laten zien wat haar raakt, of die het van ‘een andere kant’ bekijkt (alsof ik dat niet al gedaan heb voor ik het schreef). De ergste ruis vind ik ‘de coach’ (ze zijn met vele) die mij gaat vertellen hoe het zit en wat te doen (“vooral zo doorgaan, blijf jezelf, je bent goed bezig”). Gelijkwaardigheid is key op mijn account, dus die gesloten reacties verdwijnen allemaal in de prullenbak.
Als ik het voel in mijn lijf als ruis dan haal ik het weg. “Wees open en kwetsbaar of wees stil”, schreef ik eerder eens als disclaimer. En die blijft staan. Als je niet weet hoe dat moet, dan kun je de volgende vraag beantwoorden: “wat raakt het stuk in mij?”. Daar een antwoord op is altijd meer dan welkom!