Ik vind het zo’n heerlijk gevoel dat mijn kinderen mij kunnen raken met wie ze zijn.
Van de week was ik met Doris en Iza aan het wandelen en tijdens de wandeling had Doris bloemen geplukt. Een hele hand vol met gele bloemen.
Toen wij terug kwamen op de camperplaats vertelde Robbert dat mensen die wij al eerder ontmoeten met hele leuke kids, ook op de camperplaats waren aangekomen.
Doris was opgetogen over dat de kids er weer waren waar ze zo leuk mee speelt. Ze wilde meteen naar ze toe!
Omdat ze de bloemen nog in haar hand had bedacht ze dat zij die bos wel door de helft kon doen. De ene helft was voor ons, de ander helft voor de nieuwe bekende buren.
Zo gezegd zo gedaan, een half handje met bloemen ging mee als welkomspakketje!
De spontaniteit, de overvloed, het onvoorwaardelijk delen en geven, de verbinding met de ander, de blijheid, de liefde die uit zo’n simpel idee en de uitvoering ervan spreekt, overweldigde mij. Het voelde bijna ‘bovennatuurlijk’ hoe vrij Doris gaf. Alsof ze een stukje hemel op aarde weet te brengen, met een simpel half bosje bloemen.