“Heb Jij angsten?”

“Heb jij angsten Doris?”, vroeg ik aan mijn dochter van 8.

Ze dacht even goed na en zei toen: “Nee, want ik ben een vrij mens en leef in harmonie met de natuur.”

Als sinds ze geboren is kent Doris geen angsten, ze is nooit echt bang. Soms vind ze dingen spannend, maar angsten als in dat ze ’s nachts wakker ligt van onbegrepen gedachtes die in haar hoofd ronddwalen heeft ze niet, en nooit gehad ook. Niet zoals ik als kind had, dat ik wakker lag van gedachtes over ons huis dat afbrandde of inbrekers die binnen kwamen, of honden of mannen die eng waren.

Er is niets om bang voor te zijn, echt helemaal niets. Dat weet en leef ik nu zelf ondertussen ook, maar dat je dat als kind al weet en leeft vind ik bijzonder. Het geeft een groot gevoel van vervulling dat wij als ouders daarvan aan de basis staan.

Het intrigeert me nog steeds na 8 jaar, dat ze zo vrij is als mens dat ze nergens bang voor hoeft te zijn. Het is de puurste vorm van regeneratie die ik ken, vrij en angstloos leven.