“Leef met ons mee in harmonie”, is de uitnodiging die wij elke dag opnieuw in de wereld zetten, dat is namelijk wie wij zijn. Een prachtige, uitnodigende, uitdagende, soms pijnlijke werkelijkheid waar wij elk moment voor kiezen. Tijdens de Pop Up Community, in een steeds wisselende groep mensen was het bijzonder mooi en intens om die harmonie steeds weer opnieuw er te laten zijn.
Robbert en ik kiezen samen altijd voor harmonie. Harmonie staat voor ons voor verbinding, onvoorwaardelijke geven, kwetsbaar zijn, openheid. In een harmonieuze situatie zijn mensen open, zeggen wat er speelt, zijn kwetsbaar ten aan zien van hun gevoel op dat moment; leggen als het waren alle kaarten op tafel. Er wordt geen informatie achtergehouden, alles mag en moet er zijn om in harmonie met elkaar te leven. Dit is dus waar wij met z’n tweeën altijd voor kiezen, naar elkaar toe, naar Doris toe en naar anderen toe.
Op de momenten dat er geluk is, liefde, blijheid, enthousiasme is het niet moeilijk om dat er te laten zijn. Graag delen alstublieft! Maar in een harmonie mogen ook woede, wantrouwen, argwaan en verdriet er zijn. Bij die laatste gevoelens is het al veel lastiger om ze ook op tafel te gooien. Zeker in een groep mensen waarvan je niet iedereen kent. Tijdens de Pop Up Community kwamen er vijfendertig gasten langs in ons huis…niet allen al in harmonie met zichzelf en dus ook niet met de mensen en wereld om hen heen.
Onze belangrijkste taak was tijdens deze twee weken dan ook om een constante veilige omgeving te creëren waarin alles er mag zijn. Dit creëren wij door het goede voorbeeld te zijn, door zaken te benoemen, door te luisteren en door te vragen. En ook door op de achtergrond constant te voelen hoe de energie is. Is het nog veilig? Is er harmonie? Niet, hoe komt dat dan? Wie staat waar? Wie zit er wel goed in en wie niet? Welke handeling is er nodig om de opstelling zoals die nu is aan te passen zodat er wel weer harmonie komt? Waar stroomt goede energie en waar stroomt het niet? Kiest er iemand nu vanuit angst of is iedere gast op dit moment in liefde met zichzelf en zijn omgeving?
Wat prachtig was om te zien er ervaren is hoe de veilige omgeving en harmonie als spiegelt dient voor mensen. Harmonie is zuivere energie, daar zit niets op of onder. In harmonie wordt niet gepiekerd, daar wordt niet geroddeld, daar wordt niet gevochten of gewedijverd. Daar wordt nooit geconcurreerd of aangevallen, daar is geen onrecht of ongelijkwaardigheid. In harmonie is geen angst, geen gedoe, geen zorgen maken, geen tegenhouden of opkroppen. In een harmonie zijn geen slachteroffers, want er is geen schuld of schaamte.
Door dit alles wat er niet is, en doordat alles wat daaraan tegengesteld is er wel is, is de spiegel voor sommige mensen enorm. Alles wat iemand zelf is wordt gereflecteerd in de spiegel van de harmonie, een zuiver spiegel die niet te ontlopen is. Wil je bij ons in de buurt zijn, dan is de spiegel onvermijdelijk.
Het is interessant en intens om te zien en voelen hoe mensen met die spiegel omgaan. Veel mensen vinden het ondanks de confrontatie met wat er in hen leeft, toch fijn om in die harmonie te zijn. Door de veilige omgeving ontstaan er prachtige diepgaande gesprekken over werkelijke zaken. Mensen verbinden zich met elkaar door zichzelf helemaal (of een heel groot deel) te laten zien. Het was zo veilig dat angsten, paniekaanvallen, verdriet, dromen, verwondering en grootse ervaringen openlijk gedeeld werden binnen de groep. Magisch om wederom te ervaren wat openheid en kwetsbaarheid teweeg brengt!
Omdat onze uitnodiging om alles te laten zien nooit ophoudt, werden vooral mensen die er wat langer waren uitgedaagd om meer en meer naar binnen te gaan. Er zal dus op enig moment in de spiegel moeten worden gekeken om te zien wat er nog meer op te ruimen is. ‘Ik kan dit niet. Ik ben niet goed genoeg. Nee, dit is te pijnlijk om aan te kijken. Als ik dit stukje niet vasthoudt, wie ben ik dan nog? Het maakt me misschien niet gelukkig, maar is wel comfortabel.’
Als die onrust komt, komen er grote overlevingsstrategieën van het ego omhoog. De een wil de spiegel kapot maken en de harmonie saboteren om te laten zien dat het niet echt is wat wij creëren. De ander kruipt diep weg om zo te proberen de spiegel te ontlopen, weer een ander is zich niet eens bewust van de spiegel en totaal ongevoelig voor wat er werkelijk in hem leeft. Of het ego neemt een allesoverheersende rol aan, zoals de coach, het slachtoffer, de sterke man, zodat men maar niet hoeft te laten zien wat er echt leeft van binnen. Boosheid, verdriet, sabotage, manipulatie, onrust, afleiding, slachtofferschap…van alles zet de angst in om maar niet in die confronterende, veilige harmonie te hoeven zijn.
Aangezien in harmonie alles er mag zijn, mogen ook boosheid, verdriet, sabotage, manipulatie, onrust, afleiding en slachtoffers in een harmonie zijn. Aan de oppervlakte. Niet onderhuids zodat diegene er alleen zelf mee te maken heeft, nee, juist in de kwetsbaarheid en openheid, want dat is een voorwaarde van veiligheid en harmonie. Dat alle kaarten, ook de smerige, angstige,met bloed en tranen besmeurde kaarten, op tafel worden gelegd.
Als iemand benoemt wat er in hem of haar leeft wordt het direct minder zwaar. Wij kunnen meevoelen, luisteren, aanvoelen en doorvragen om diegene te laten voelen waar de harmonie hersteld kan worden. Als diegene dat wil. Als iemand niet open kan zijn over wat er werkelijk in hem of haar speelt dan kan diegene dus niet in de harmonie zijn. Iemand kiest er dan voor om in angst te blijven of om vast te houden aan zijn of haar rol of om in die schuld of schaamte te blijven geloven. Dan wordt de uitnodiging voor de harmonie dus afgeslagen: “Nee, dank je, ik kan het nog niet” of vaker vermomd in: “Ik ben boos en voel me gekwetst en dat is jullie schuld! Wat jullie zeggen dat er is, bestaat helemaal niet.”
Natuurlijk mag ook dat er dan zijn…daar is het een harmonie voor!