Kwetsbaarheid als kracht

Ik heb mijn kwetsbaar zijn nooit gezien als zwakte maar juist als mijn grootste kracht. Ik heb het wel als problematisch ervaren in mijn leven doordat andere mensen het zien als zwakte.

Ik las het boek de Kracht van Kwetsbaarheid van Brené Brown opnieuw vorige week. Onderstaande zin viel me op.

“Als we voelen zijn we kwetsbaar. Als we geloven dat kwetsbaarheid hetzelfde is als zwakte, geloven we in feiten dat voelen hetzelfde is als zwakte.”

Dat beschrijft precies de ervaring in mijn leven. Ik weet al heel lang dat kwetsbaar zijn de enige echte menselijk kracht is die er bestaat. En dat dit in het huidige systeem totaal ontkent wordt. Dat levert vaak problematisch situaties op, voor mijzelf en anderen. Want de kracht van kwetsbaarheid en de macht van afgeslotenheid botst.

Waar ik krachtig ben omdat ik volledig open ben over wat ik voel, zijn veruit de meeste mensen machtig juist omdat ze niets laten zien of merken van wat ze voelen.

De onmenselijkheid viert hoogtij, waar de menselijkheid gezien wordt als zwak. Terwijl tegelijkertijd het paradoxale is dat mensen die zelf niet kwetsbaar zijn zich wel bedreigd voelen door mijn kwetsbaarheid. Ze voelen dat de kracht die met kwetsbaarheid gepaard gaat bedreigend is voor hun geslotenheid. De macht voelt zich bedreigd door kracht, en daardoor moet die kracht afgezwakt worden door te zeggen dat het zwakte is.