Wij dragen vaak uit dat wij de overtuiging hebben dat alles vanzelf gaat, ook wat betreft het leren van nieuwe dingen. Dat is de reden waarom wij unschoolen. Een heel concreet voorbeeld is hoe Doris leerde fietsen.
Vorig jaar toen wij op de Veluwe woonden hadden we het idee dat Doris klaar was om te leren fietsen. We kochten een fiets via Marktplaats en we oefende wat als ze aangaf daar zin in te hebben.
Het ging best goed, maar los fietsen zonder zijwieltjes ging nog niet. Toen we verhuisden naar Wijchen en later onze intrek namen in de camper kwam het fietsen er niet echt van.
Ondertussen kwamen we wel op plekken waar kinderfietsjes met zijwieltjes, driewielers en bakfietsjes stonden waar Doris op reed.
De laatste maanden had ze niet gefietst, er was geen gelegenheid voor en we hadden haar fiets weggeven voor we naar Portugal vertrokken.
Totdat ze op de plek waar we nu staan een kinderfiets met zijwieltjes kon gebruiken. Fietsen had weer erg haar interesse. Vanochtend waren de zijwieltjes eraf en klom ze erop. En fietste ze weg.
We gingen samen even naar een geasfalteerd stukje weg om ook de bochten te oefenen en dat ging prima. Nu kan ze dus fietsen.
We hebben niet gepusht, niets verplicht of gemanipuleerd, we hadden geen enkele norm in ons hoofd wanneer ze het zou moeten kunnen. We hebben wel aangeboden en zijn met aandacht betrokken geweest bij wat zij wilde en bij haar behoefte rondom fietsen. Met de overtuiging dat ze het vanzelf zou kunnen op een dag…en vandaag was die dag.