Lunch geserveerd door moeder aarde

Lunch geserveerd door Moeder Aarde!

De kinderen lopen met een schaar en een bakje richting moestuin, wij gaan onze lunch plukken!

“Die lange stengels wil ik zeker!”, zegt Iza, terwijl hij naar de bieslook wijst. “Prima, knip maar af, dat heet bieslook”.

De kinderen knippen, proeven en leren. Van de Zuring kan Iza geen genoeg krijgen, daarvan weet hij dus ook prima hoe het heet. Ook de Korenbloem, brandnetel en rucola herkent hij en kan hij benoemen.

Oostindische kers is nieuw qua naam, hoewel ze de bloemen wel herkennen van eerdere salades die ik maakte. Van de rode klaver wisten ze nog niet dat je die kunt eten, het komkommerkruid is juist al favoriet tijdens ons ‘rondje erf’ in de avond.

Ze zijn enthousiast, proeven, ruiken en vragen. We plukken in de moestuin en daarbuiten, op het wilde bloemenstrookje. Grappig, want de kinderen zien geen verschil tussen wat ik gezaaid heb en wat Moeder Natuur er zelf heeft neergezet. Er is geen angst om iets verkeerds te eten, en tegelijkertijd letten ze heel goed op en snappen ze dat niet alles eetbaar is. Maar heel veel ook wel, dat hebben we tijdens deze lunch-verzamel-tocht wel weer gezien!

Als de bakjes goed gevuld zijn afgetopt met de opvallende oranje blaadjes van de afrikaantjes die tussen de aardappels staan, lopen we terug naar de camper. Ik eet mijn hele bakje leeg, zij proeven vanalles en leren dat ze niet alles lekker vinden. Zuring blijft favoriet van Iza, Doris vind de koriander heerlijk! Brandnetel degradeert tot “misschien wel lekker in de thee, maar nooit meer in mijn salade!”.