Nodig me uit!

Mensen betrekken, mee laten doen, het mee laten maken, samenwerken, cocreēren, afstemmen, dat is waar ik mijn hele leven al toe uitnodig.

Ik weet dat samen bouwen het leukste is wat er is. In een proces waarin iedereen zijn bijdrage heeft. Of dat nou een onderzoeksrapport is, een moestuin, een jeugdkamp , een podcastserie, een boekcafé, een yurt, een vernieuwend bankconcept of een compleet nieuwe samenleving. Samen creëren, zonder strak omlijnde doelen maar vanuit dat wat er is, leeft en speelt, daar steeds opnieuw mee rekening houdend terwijl je ondertussen met z’n allen voorwaarts beweegt.

Er is één ‘maar’ aan cocreatie, je hebt er altijd meerdere mensen voor nodig. In een wereld waarin controle, afspraken en wantrouwen de boventoon voeren is het bijna onmogelijk om mensen te vinden die nog weten wat creatie is, die nog samen durven creëren. ‘Afstemmen’ is een woord dat geen bestaansrecht heeft in de wereld, terwijl dat in mijn cocreatie-wereld hét codewoord is om een prestatie van formaat neer te kunnen zetten.

Eerder nodigden ik stevig uit, de drang om al die potentie die ik zie en voel in de wereld om te zetten naar prachtige concrete nieuwe creaties was sterk. Het creëren geeft me bakken met energie, het is de brandstof voor meer creaties, zo is cocreatie zelf de motor en de brandstof die de motor in beweging houdt. Een oneindig gaande energie.

Maar het kost ook energie in een samenleving die geen idee meer heeft van menselijke creatie. Dan raakt de brandstof op, de tank loopt leeg. Dus heb ik een nieuwe creatie-strategie. Ik nodig niet meer uit, ik laat me uitnodigen. Mijn motor en brandstof staan altijd gereed om nieuwe dingen te creëren, om mee te denken en doen om ideeën van anderen tot leven te brengen. Als je mij vraagt krijg je kracht en levenslust en oneindig potentie van toffe ideeën. Alles wat je hoeft te doen om daar gebruik van te maken is me uitnodigen.