“Zou jij je leven op dezelfde manier inrichten als je weet dat je nog maar een jaar te leven hebt?” Die vraag hoor ik af en toe voorbij komen. En werd de afgelopen maanden veel actueler door het overlijden van een goede vriend en door de slechte berichten die we uit Nederland ontvingen tijdens onze reis. Mijn eigen antwoord op de vraag werd glashelder.
Zou ik doen wat ik nu doe als ik weet dat mij nog maar een beperkte tijd gegeven is hier op aarde? Zou ik op dezelfde manier met mensen om gaan, als ik (of zij) er binnenkort niet meer zou zijn? Zou ik mijn tijd anders indelen of dezelfde keuzes blijven maken?
Voor mij zijn dit mooie vragen waarop ik heldere antwoorden kan geven. Voor mij zou er niets veranderen. Ik ben me er namelijk zeer van bewust dat we allemaal sterfelijk zijn. Onze tijd op deze aarde is dus beperkt. Of dat nu een maand, een jaar of nog 40 jaar is, dat maakt voor mijn keuzes niet uit, beperkt is beperkt (en tijd is sowieso een raar ding). Ik wil datgene doen waar ik gelukkig van word. Ik wil elk moment zo inrichten dat het optimaal voelt. Met de hoop dat ik dat nog 40 jaar kan doen…niet pas over 40 jaar.
Optimaal is het om te rusten als ik moe ben, aan te pakken als ik enthousiast ben, te schrijven als ik een boodschap de wereld in wil sturen, te luisteren als er verbinding is, te creëren als mij iets te doen staat, te helpen als ik daar toe in staat ben en lief te hebben omdat ik dat kan. Ik ga naar bijeenkomsten omdat ik dat gaaf vind, niet omdat ik er misschien wel iets ga uithalen voor mijn werk. Ik spreek met vrienden af omdat ik daar zin in heb, niet omdat we elkaar al zo lang niet gezien hebben. Ik maak geen scheiding tussen werkdagen en vrije dagen, alleen maar omdat het anders niet overzichtelijk is voor mensen waar ik mee samenwerk. Ik leef om elk moment te benutten, om met elk drankje dat ik samen met Robbert drink te kunnen proosten op iets moois, fijns of spannends wat het leven in zich heeft.
Hoe zit dat bij jou? Denk jij in ‘nu’ en ‘later’ of leef je in het moment? Heb jij je dierbare lief omdat dat nu kan, of denk je dat er nog wel een moment komt om hen echt op de eerste plaats te zetten? Durf jij te kiezen om eens te voelen waar jij vanavond behoefte aan hebt vanuit je hart, ook al moet je daar die langstaande afspraak voor afzeggen?
Ja, ik bleef de afgelopen maanden doen wat goed voelt, leven vanuit mijn hart en intuïtie. Mijn levensvisie werd juist sterker toen de dood meerdere keren dichtbij kwam afgelopen tijd. Ik werd me er nog bewuster van dat we echt maar één kans hebben, het is nu of nooit. Nu is je kans om te vergeven, nu is je kans om lief te hebben, nu is je kans om te gaan staan, nu is je kans om je uit te spreken, nu is jouw moment! Stroom mee met wat het leven je geeft, laat ontstaan wat klopt. Schenk alleen aandacht aan datgene dat voor jou bedoeld is, datgene dat je verder gaat helpen en datgene waar je blij van wordt. Leef het voor en leef het voort, het kan!
Mijn antwoord is dus een volmondig, levendige ‘Ja’. Ik voel dat ik heel bewust omga met de tijd die ik krijg. En ik ben nieuwsgierig naar jouw antwoord!
