Schaamteloos

Schaamteloos schreef ik over de melding die over ons gedaan is bij Veilig Thuis. Werkelijk schaamteloos, want ik heb echt helemaal niets te verbergen wat betreft de opvoeding en omgang met mijn kinderen.

Ik schreef vooral voor mijzelf, omdat ik schrijf wat me overkomt en raakt en dit overkomt en raakt me. Ik had er geen idee van dat het vele ouders is overkomen en heeft geraakt. Mijn inbox stroomden vol met persoonlijke ervaringen van mensen die slachtoffer waren van valse meldingen en van oprechte melders die hulpvolle meldingen deden.

Het deed mij goed, het geeft me kracht en bevestiging. En het geeft me bovenal vertrouwen. Want een melding door een anonieme melder betekent dat het werkelijk iedereen kan zijn die ons een hak probeert te zetten. Maar door de vele reacties herinnerende ik me weer dat het niet iedereen kan zijn, maar bijna iedereen, en dat scheelt toch weer.

Blijven voelen is al jarenlang mijn levensmotto. Want in voelen zit de wijsheid, daar zit het innerlijk weten. Ik weet wat me te doen staat, ik weet wie het goed met ons voorheeft, ik weet wie me kwaad wil doen, ik weet dat veruit de meeste mensen het prima met mij oneens kunnen zijn zonder een melding bij Veilig Thuis te doen. En ik weet nu ook dat er mensen zijn die zo slecht tegen hun verlies kunnen dat ze de weg van de aller- allerminste weerstand kiezen, de weg die enkel de lafaard kiest, over de rug van onze onschuldige kinderen en hun net zo onschuldige ouders.