Stressvrije leeromgeving

Ik ontwerp leer- en werkomgevingen waar burn-outs niet voor komen.

Een burn-out is een hele gezonde reactie op het structureel verloochenen van jezelf. Als je als mens een vrije keuze zou hebben zou je jezelf nooit een burn-out aandoen. Je hebt echter geen vrije keuze. Je bevindt je in een organisatie die zich in een systeem bevindt waar zelfzorg niet bestaat. Waar voor grenzen aangeven, gelijkwaardige relaties, open communicatie, kwetsbaar zijn, uitrusten en kalmte geen enkele ruimte is. Waar voelen geen plek heeft, voelen wat goed voor je is, voelen wat bijdraagt, voelen waar je behoefte aan hebt of energie van krijgt of op lekt en daar dan ook naar kunnen handelen.

Ik creëer sinds 12 jaar leer- en werkomgevingen waar voelen, zelfzorg en afstemming centraal staat. Zonder voelen kun je niet in in de community zijn die ik bouw. Zonder zelfzorg ga je dat niet overleven. Niet omdat het niet mag of verboden is, maar omdat het tegennatuurlijk is om niet te voelen, niet af te stemmen, niet open en kwetsbaar te zijn. Het werkt gewoonweg niet, voor geen enkel mens.

Het systeem en de meeste mensen zijn nog niet toe aan stressvrije omgevingen waarin vanuit afstemming op jezelf en de ander gewerkt en geleerd wordt. Mensen zijn ervan overtuigd geraakt dat stress, paniek, oververmoeidheid, langdurige over je grenzen gaan bij een normale werkomgeving horen. Dat ongelijkwaardige relaties tussen mensen de normale relaties zijn op een werkplek. Dat controle en micro-management de normale manieren zijn om met mensen om te gaan. Het is allemaal de norm, maar het is echt verre van normaal.

En het kan dus anders, in de praktijk. Ik creëer omgevingen waarin de norm tegengesteld is aan wat normaal gevonden wordt. Omgevingen waarin je uitgenodigd wordt om te voelen, om je hart te luchten, om te vertrouwen, om op te leiden en over te dragen. Waarin samen werken door met elkaar af te stemmen de basis van de dag is, waarin voor jezelf zorgen prioriteit nummer 1 is. Waarin mensen hard werken, een extra stap zetten en overwerken als het nodig is zonder daar op leeg te lopen.

Ik word dan ook wel eens weggezet als utopisch, terwijl ik toch echt zelf elke dag op deze manier werk en leer. En als het voor mij haalbaar is dan is het dat voor elk mens.