Het einde van angst

Al ruim een jaar zit de beslissing om alleen op reis te gaan er aan te komen en elke keer dat ik er over dacht, er over voelde en er over sprak met Robbert was het nog niet het moment. Om de zoveel tijd kwam de behoefte om er alleen op uit te trekken omhoog, maar...

Een bekentenis

Aan het einde van dit enorm bewogen jaar kijk ik terug en voel ik dat ik deze blog, die ik in de lente van dit jaar schreef, heel graag wil delen. Om af te sluiten wat geweest is, om de nare gevoelens los te laten en een plek te geven. Om te laten weten dat...

Een hele normale droom

Ik had een bizarre droom vannacht. Zo’n droom waarbij je, als je wakker wordt, even moet voelen of het nu echt gebeurt is of niet. Zo’n droom die nog nadroomt als je al lang en breed gedoucht bent en het ontbijt achter de kiezen hebt. Je weet wel,...

Gewoon geen huis

Toen ik vanavond de was aan het ophangen was, die ik net bij onze onderbuurman in de wasmachine had gewassen schoot het door mijn hoofd hoe bizar ons leven op dit moment eigenlijk is. Of lijkt, misschien. “Wij hebben gewoon geen huis”, lachte ik tegen...

Mijn ziel en zaligheid

Mijn werkelijke verhaal begint toen ik 13 jaar was. Tijdens een heerlijke jeugd werd mijn moeder ziek en overleed een jaar na de diagnose darmkanker. Dat was heftig en tegelijkertijd niet ontwrichtend. Mijn vader is een sterke man, een doener met een groot hart die...