Thuisonderwijs is voor ons verkleden in een eenhoornpak, letters schrijven op het strand, modder maken op een Jeu de Boules baan, champignons snijden voor de pasta, opa bellen, zelf brood smeren, dansen in de kerstverlichting van de buren, letters op nummerborden lezen, in het Engels en Portugees ‘dank je wel’ zeggen, hand in hand lopen met het buurjongetje, duizend honden aaien, stoeien, schilderen, een vogelverschrikker maken en bellenblazen.
De zin die wij opschreven bij elk schoolbestuur toen we de melding thuisonderwijs deden was: “Wij geloven in vrije leergang waarbij het kind niet gebonden is aan tijd, ruimte en leerstof bepaald door externe partijen.” En dit is dus wat wij elke dag naleven en voorleven. En wij vinden onszelf overigens ook een externe partij.
Wij sturen dus nooit, geven nooit opdrachten wat onze kinderen moeten doen vanuit het idee dat ze iets moeten ‘leren’. Wij leggen nooit druk op leren, want dat werkt niet. (Dat weet ik omdat ik het wel eens geprobeerd heb ;)). We laten alles vanzelf ontstaan en gaan mee in wat Doris aangeeft te willen weten of doen. Soms bieden we iets aan en dat blijkt ze dat heel interessant te vinden, zoals laatst een filmpje over de hersenen. En soms heeft het haar interesse niet, zoals laatst toen ik wilde uitweiden over Rusland. Als ze ergens meer van wil weten of mee wil doen dan horen we dat vanzelf.
Unschooling is zo tof! De rust en ruimte die het geeft omdat je geen enkele verwachting oplegt aan je kind creëert zo’n enorm rijke leeromgeving waarin alles kan ontstaan op elk moment. Ik word er heel blij van dat ik onze kinderen de vrijheid kan geven om echt hun eigen tempo te kiezen en niet een beetje. Dat ik hen echt zelf laat leiden, en niet alleen op de momenten dat het mij goed uitkomt. Dat ik echt kan zien wie ze zijn, en niet alleen als ze iets ‘knap gedaan hebben’.
Wil je meer weten over vanuit welke visie wij unschoolen of heb je een andere vraag, stel hem gerust!