Willem wever

Soms voel ik net de Willem Wever van de gevoelens als ik met mijn dochter Doris praat. Wat is het verschil tussen leven en overleven? Waarom liegen mensen? Hoe komt het dat mensen zichzelf niet goed genoeg vinden?

Intens fijne gesprekken leveren deze vragen op. Essentiële gesprekken ook, met een kind dat antennes heeft zo krachtig als de bliksem. Alles wordt aangevoeld en meegenomen naar huis. Aanhoren, uitleggen, invoelen en reflecteren is voor haar dé manier om daarmee om te gaan. En laat dat nou ook precies mijn manier zijn.

Tientallen systeemopstellingen maakte ik al voor haar, met mijn handen in de lucht tekenend, met een beker en de pindakaaspot als zij en de ander, hoe de lijntjes lopen op papier en in het echte leven. Waar en waarom het stokt, en waarom je als mensen niets kunt betekenen voor een ander in zijn hoofd.

Het zijn diepe gesprekken, over leven, overleven, gevaar, angst en wat liefde is. Over het waarom van ego en waarom wij niet gevangen zijn in het web van houvast aan verhalen. Over loslaten en blijven staan, over wegbewegen en dat het zeer doet.

De situaties zijn uit het leven gegrepen. Alles wordt gevoeld en bekeken, er wordt bevraagd en begrepen. Emoties die spelen maar nooit winnen, vraagtekens die rondwaren en veranderd in een uitroepteken neerdalen. Het zijn prachtige gesprekken, wat ben ik dankbaar met dit bliksems krachtige kind.