In gesprek met de directeur

Zomer 2011 – 3,5 jaar werk ik nu bij deze duurzame bank. In die 3,5 jaar is alles verdubbeld. Het aantal medewerkers, het spaargeld wat mensen ons toe vertrouwen, het aantal klanten. Alles… Behalve één ding. Namelijk het aantal managementlagen. Dat is niet 2x zoveel geworden, maar 3x zoveel.

En je voelt het op de werkvloer. Toen ik binnen kwam bij de bank was er veel vrijheid om jezelf te zijn, om jouw eigen kleur toe te voegen aan de bank. Dus ook om zelf keuzes te maken en bijvoorbeeld ook door vragen te stellen om processen te verbeteren. Dat voelde erg fijn! Ik ging met veel plezier naar mijn werk.

Maar door de jaren heen brokkelde de vrijheid om jezelf te zijn en autonoom keuzes te maken af. Voor mezelf had ik het goed voor elkaar. Ik had een eigen, kleine afdeling binnen de afdeling weten te creëren, waarin ik zelf keuzes kon blijven maken. Maar ik zag de collega’s om mij heen steeds meer in robots veranderen.

En dat zat me dwars! Zeker omdat het voor mij niet klopte bij een duurzame bank. Voor mij is duurzaamheid ook dat je sociaal duurzaam bent. Dat je een werkklimaat creëert waarin iedereen kan floreren en vervulling kan vinden.

Vanuit mijn onvrede en zorgen ging ik samen met een collega op zoek naar een oplossing. Hoe kon de bank en groeien en een goed werkklimaat creëren. In het plan kwam al snel de platte cellenorganisatie. Wij waren van mening dat de bank niet moest groeien in managementlagen, maar als een cellenorganisme moest groeien. Dus iedere keer als de bank te groot werd, zou de bank zich moeten opknippen in tweeën. In de theorie is dat bij meer dan 50 mensen. Zo houd je een werkklimaat van ons kent ons en heeft behouden mensen hun autonomie.

Samen met mijn collega ging ik naar de directeur om dit plan te presenteren. Ik weet nog goed hoe ik vol vuur was en allemaal voorbeelden gaf wat er mis ging. En ik weet ook nog goed dat de directeur naar achteren zat met zijn armen over elkaar. Hij heeft niks of nauwelijks iets ontvangen van wat wij zeiden.

Na het bezoek aan de directeur vroeg mijn collega aan mij “Hoe vond je het gaan?” Ik zei: “Ja, super! Ik heb alles gezegd wat ik heb willen zeggen!”
“En hoe vond jij het gaan?” vroeg ik aan hem. Hij zei: “Ik vond het teleurstellend. De directeur heeft niets gehoord van wat wij zeiden.”

Een paar weken later nam ik ontslag.