De eeuwige wortel

🥕 De eeuwige wortel 🥕

‘Ik doe nog een keer mee. Ik ga nog één keer het gesprek aan. Ik geef het nog één kans. Ik vergeef hem nog één keer. Ik kijk het nog één keer aan. Ik probeer het nog één keer.”

‘Alles eraan gedaan hebben’ is de eeuwige wortel die je voorgehouden wordt in een systeem van nooit genoeg. Maar het paradoxale eraan is dat je, zolang je in de wortel gelooft, je nooit genoeg gedaan hebt. Er is altijd nog een wortel, en nog één en nog één. Er is altijd iets dat je nog niet geprobeerd hebt, iets dat je nog niet wist waardoor je nog even moet blijven. Er is altijd nog een andere optie, die net wat beter is dan de vorige waardoor je in een situatie blijft die nooit meer wordt dan een bengelende wortel aan een stok. Een wortel waar je nooit bij zal kunnen om een hapje van te nemen.

Het stellen van voorwaarden aan je handelingen gaat je nooit opleveren waar je eigenlijk naar verlangt. Nog één keer proberen, nog even aankijken, als ik dit doen wordt het vast echt beter, ik geef het nog een kans, dit moet toch lukken. Het heeft nog nooit gewerkt, nog nooit, voor geen enkel mens!

Die wortel blijft buiten je bereik bungelen aan die stok, terwijl jij er alles aan doet om hem te pakken te krijgen. Want in die wortel lijkt het medicijn tegen je onrust, tegen je ademnood, tegen je wantrouwen en je ongemak. Die wortel te pakken krijgen kost bakken met energie, energie die verloren gaat omdat het nooit leidt tot resultaat. Er zullen altijd voorwaarden zijn, net zoveel als dat er wortels zijn.

Het is ongelooflijk moeilijk om die wortel te laten voor wat het is, want hij hangt daar altijd, recht voor je neus. Je kunt er bijna niet omheen, bijna niet. En toch kan het, door steeds opnieuw te zien wat die wortel echt is, een nepkans, een nepvoorwaarden om je in een situatie te houden die je niets oplevert. Het is een wortelpion in een spel zonder einde. Waar je elke dag voelt dat je er niet alles aan gedaan hebt, terwijl je er alles aan gedaan hebt.