Geen verhalen meer

De lieve vegan die er van overtuigd is dat geïmporteerde bananen en avocado’s de wereld mooier maken voor ieder dier. De bezorgde opa die denkt dat zonnepanelen en elektrische rijden een betere wereld voor zijn kleinkinderen betekent. De spirituele vrouw die in een wereld leeft waarin liefde en geld voor ieder mens te manifesteren zijn. De aandoenlijke klimaatontkenner die denkt dat Trump de wereld gaat redden. De betrokken puber die er van overtuigd is dat genderneutrale wc’s een stap zijn naar een meer verbonden wereld.

Het zijn allemaal bedachte verhaaltjes om een zelfgekozen favoriete werkelijkheid in stand te houden. En het is allemaal ruis voor dat wat er echt nodig is.

Bedachte verhalen leiden namelijk altijd af van de waarheid. Hoe mooie en overtuigd jij jouw verhaal ook vind, het blijft niet waar. En ondanks dat jij je er heerlijk bij voelt en het je een goed gevoel geeft om in die ene werkelijkheid te leven die vele male beter is dan de werkelijkheid die een ander verzonnen heeft, voegt het niets toe aan de wereld. Zelfverzonnen verhalen werken namelijk altijd polariserend, ze verwijderen je van een ander mens met een ander zelf bedacht verhaal.

De hele dag door krijg je verhalen toegeworpen, via de media en sociale media, via reclames en TV, via de buurman die het beste verhaal heeft, of de ouder op het schoolplein die zeker weet dat zijn werkelijkheid waarheid is.

Het is niet waar. Wat waar is is dat we weer moeten gaan voelen wat waar is. Dat betekent geen verhalen meer bedenken om te kunnen leven zonder dat het zeer doet. Maar juist weer echt gaan leven in de aanvaarding dat het zeer doet.