Het werkt niet

Eigenlijk is het het best wel dom wat wij doen: vertrouwen op andere mensen. Het werkt namelijk amper.

Een leven in Geefeconomie gaat uit van het vertrouwen dat je jezelf en elkaar draagt in het leven. Dat er genoeg is voor iedereen mits iedereen vrij kan geven en ontvangen. Als iedereen het voor zichzelf houdt is er ook wel genoeg trouwens, maar dan heeft de wereld daar niets aan en ziet de wereld eruit zoals hij er nu uit ziet, als een piramide waarin sommige mensen veel te veel hebben en anderen veel te weinig. Waarin iedereen voor zichzelf zorgt en voor de slachtoffers.

Wij hebben door ons vertrouwen in mensen geen ander vangnet dan het vertrouwen dat mensen elkaar willen helpen als dat nodig is, zullen ondersteunen en geven als ze voelen dat het waardevol is. Tot nu toe werkt dat mondjesmaat. Van een paar mensen ontvingen we jaren geleden zoveel dat de jaren daarna niemand anders hoefde te geven aan ons om te kunnen geven en leven. Het afgelopen jaar ontvingen we weinig van een tiental mensen, net niet genoeg om in onze basisbehoeften te kunnen voorzien, dus lenen we op dit moment geld. De mens laat ons elke dag voelen dat wij niet waardevol genoeg zijn in wat we doen en wie zij zijn om genoeg te ontvangen.

De werkelijkheid van alle dag, het kapitalistisch systeem nodigt mensen niet uit om vrijgevig te zijn. De enige reden dat mensen Overvloedig voorwaardelijk geven is als de ander zielig of slachtoffer is. Kracht en moed worden niet gezien als waardevol, onvoorwaardelijke ondersteuning bestaat nog steeds niet in het systeem. Dat maakt het leven, zeker op dit moment, voor ons spannend. Want wij kunnen niet anders dan vertrouwen op de natuurlijke inborst van de mens en dat die wil samen leven, dat is voor ons een weten. Dus ondanks dat anderen mensen dat amper in de praktijk brengen blijven wij daar naar leven. Wij blijven geven in het vertrouwen dat er mensen zullen komen die ook willen samenleven, en die begrijpen dat dat begint met het comfortabele kapitalistische patroon van vasthouden en toe-eigenen los te laten. Die weer durven vertrouwen dat zij ook ieder ander mens zijn.