Kunnen jullie me komen halen?

“Joehoe, kunnen jullie mij even opkomen halen?”

Er is een enorme kloof tussen mij en jullie. Tussen het leven in Geefeconomie en het leven in het kapitalisme.

Dat zeg ik niet om die kloof te creëren, dat zeg ik omdat ik die kloof heb gesignaleerd en jullie dus waarschuw dat die er is. Zodat je er niet in te pletter valt.

Weet waar je aan begint als je richting Geefeconomie beweegt. Je kunt stappen zetten in je ontwikkeling maar op een bepaald moment kom je bij de krater. Om daarover heen te komen zul je moet springen. Met het idee dat je te pletter valt. Een andere optie is er niet.

De kloof is een groot gapend gat van al je angsten die aan je trekken, allemaal gestoeld op je doodsangst. Als je erin kijkt zie je niets en als je er aan denkt om erover heen te springen dan blokkeer je.

Zodra wij over de kloof beginnen komen mensen met een ‘oplossing’ om de sprong over de kloof makkelijker te maken, voor henzelf. Wij moeten een brug bouwen, wij moeten mensen de weg wijzen, wij moeten mensen hun hand vast houden, wij moeten de kloof dichtgooien, wij moet ontkennen dat die kloof er is.

Maar wij kunnen niets. Wij zijn aan de andere kant van de kloof aan het leven zonder angsten. En er is maar één manier om van je angsten af te komen en dat is ze aan te kijken. Niet met een brug eroverheen te lopen, niet ons je erover heen laten trekken of je op komen halen en geruststellend over de kloof loodsen. Dit kun je alleen zelf doen. Jij bepaalt wanneer en jij bepaalt hoe.

Het enigste wat wij kunnen doen is aanmoedigen, je vertellen hoe het werkt en dat aan die andere kant van de kloof je bevrijding ligt. Ik wijs je de weg. Maar ik kom je niet halen.