Mannen met macht, vrouwen zonder kracht

Het houdt mij de laatste maanden bezig: mannen die het podium bezet houden en vrouwen die hen dat laten doen. Mannen die niet voelen maar de macht hebben en vrouwen die wel voelen maar geen kracht hebben. 

Eigenlijk sinds ik het boek “De zeven vinkjes” van Joris Luyendijk las laat het me niet meer los. Ik las niet met verbazing, er was niets verbazend aan, maar ik las vooral bevestiging. Mijn hele leven (morgen precies 42 jaar) voel ik een kracht die ik niet kwijt kan.

Kracht is iets anders dan macht. Ik ben opgevoed met het idee van macht, en dat je als vrouw ook macht kunt hebben. Ik zag rolmodellen in mijn familie van machtige vrouwen, maar ik voelde geen echte kracht. Ik zie nu vrouwen die struggelen om niet ten onder te gaan aan de mannelijke macht en dus meedoen met het machtsspel. En het tegenovergestelde, vrouwen die alleen nog maar elkaar opzoeken om elkaar te ‘bekrachtigen’ in het slachtofferschap. Bang voor macht en bang voor mannen.

Het gaat mijns inziens dan ook niet over mannen of vrouwen, het gaat over voelen. Het gaat over je hart open durven zetten of houden, juist als je de macht hebt. Of juist als je die nog niet hebt. Het gaat over je laten raken en durven kijken naar wat echt waardevol is. Over de vrouwelijke energie van gelijkwaardig, zorgzaam, creatief, open, raakbaar en krachtig erkennen als waardevol en onmisbaar om een wereld te creëren waarin macht, kracht wordt en andersom.