Het verhaal van geefeconomie begint in december 2011 op het moment dat Robbert zijn ontslag heeft ingediend bij Triodos bank en zijn werk als beleggingsadviseur eindigt. Eigenlijk begint het al in de maanden daarvoor, als Robbert zichzelf en zijn collega’s bevraagt over het geldsysteem, de leidende waarden in het bankwezen en de structuren van de financiële sector. Kloppen die wel, zijn die duurzaam, waar leiden zij toe?

Na een korte zoektocht binnen de bank samen met collega’s, voelt hij op een moment dat het tijd is om afscheid te nemen van ‘het systeem’ en op ontdekkingstocht te gaan naar wat er buiten ‘het systeem’ is. Hij neemt dus ontslag en gaat met enkel de term ‘geefeconomie’ op zak, op pad.

Een visie vormt zich: ‘In een geefeconomie voelen mensen zichzelf waardevol en dragen vanuit dat interne gevoel bij aan de wereld. Zij werken samen en er is geen sprake van concurrentie, want iedereen voelt zichzelf genoeg zoals hij is. Door het gevoel van overvloed hebben mensen niet de wil om zaken te bezitten, enkel om ze te gebruiken. Persoonlijk bezit valt dus weg en daar komt een overvloedig gebruik van alles wat om je heen is, voor terug. Er wordt onvoorwaardelijk gegeven, niet om iets terug te krijgen, maar omdat geven het fijnste is dat er is.’

Een mooie visie, al zegt hij het zelf, maar de huidige realiteit is zo anders. Robbert voelt dat hij hiermee verder wil, moet, maar hoe?