I am here!

Zich achter mijn benen verschuilend lopen we het terrein op van de ‘Olifantjes’, een peutergroep waar we een keer eerder zijn geweest. Iza vertelde vanochtend al dat hij het ‘spannend en leuk’ vind om te gaan. Op dit moment overheerst overduidelijk ‘spannend’.

Zodra iedereen hem, na de nodige ‘goedemorgen-aandacht’, met rust laat vind hij direct zijn weg. Hij begint met boekjes lezen, lekker rustig, even aankomen, landen. De leidster probeert nog een keer contact te maken, maar daar is hij niet van gedient, hij zet twee stappen naar achteren en draait weg.

“Mama, wil jij dat boekje pakken, ik vind het spannend.”, zegt hij als de leidster precies voor het boekenkastje staat waar hij iets uit wil pakken. “Nee” zeg ik, “als je dat wil zul je het zelf moeten pakken.” Hij kiest ervoor om het niet te doen. Even later wil hij kleien met andere kinderen aan tafel maar ook daar overheerst de spanning. Ik ga op mijn knie zitten en zeg dat hij me aan moet kijken, even contact maken: “er kan je hier niets gebeuren Iza.” Dat te horen neemt de ergste spanning weg, de herinnering ‘ik ben veilig’, hij sluit aan bij de kinderen en slaat aan het kleien.

Daarna duikt hij in de zandbak, waar ook de leidster zit. Hij speelt eerst een kwartier alleen. Dan ontstaat er meer samenspel. Zij houdt een ijsvormpjes omhoog, hij gooit er water in. Zij graaft, hij doet het zand in de emmer. Hij spettert met water, zij spettert terug. Zij loopt weg, hij gaat achter haar aan om haar terug te halen. Hij zegt geen woord, maar hij is glashelder in zijn communicatie. Hij opent en de spanning die er eerder die morgen was is helemaal verdwenen. Hij schaterlacht als hij haar voor gek houdt door zich te verstoppen.

Als we aan het einde van de ochtend naar huis gaan vraag ik of hij haar een knuffel wil geven. Dat wil hij niet. Als we op de fiets zitten, klaar om te gaan, vraagt hij waar ze is, hij wil heel graag nog naar haar zwaaien.

De volgende ochtend aan het ontbijt begint hij het liedje te zingen dat ze bij de Olifantjes als welkomsliedje hebben tijdens de ochtend cirkel. “She is here, I am here.” Ja, hij was er, volgende week gaan we weer!