De man en het licht

Hij zat uren en uren achter zijn bureau in de achterkamer van zijn huis met maar één doel. Het laten werken wat hij voor ogen had, de gloeilamp. Hij wist dat het kon, hij moest alleen nog ontdekken en experimenteren hoe hij het ging laten werken.

Mensen kwamen wel eens langs, om te kijken hoe deze man vol overtuiging aan het werk was aan iets waar zij zich nog niets bij voor konden stellen. Een lamp, die werkt met elektriciteit? Die je niet hoeft uit te blazen als een kaars en dus ook minder brandgevaarlijk is? Ze konden het nog moeilijk geloven…

De man werkte dag en nacht door. Hij had geen rust zolang de lamp niet klaar was. Tegen de avond als het ging schemeren stak hij de olielamp aan die aan de muur hing en de kaarsen op zijn bureau.

Op een avond kwam er een buurtgenoot om hem een maaltijd te brengen. Het was al schemerig en de olielamp en kaarsen waren aan. “He, jij gelooft toch niet in kaarslicht, waarom gebruik je het dan?”

Het verhaal dat de man van de lamp kaarslicht gebruikt schokte de buurt. “Wat een oneerlijk om kaarsen te gebruiken terwijl je daar tegen bent! Hij gelooft niet in kaarslicht en gebruikt het toch, wat een nepuitvinder, wat een profiteur! Als hij echt zonodig die lamp wil uitvinden moet hij dat doen zonder kaarslicht of een olielamp, dat zou pas echt knap zijn. Nu slaat het eigenlijk nergens op, ik ga die lamp straks niet gebruiken want die is gemaakt door een oplichter!”

De man merkte dat buurtbewoners hem minder bezochten, geen interesse meer hadden in zijn uitvinding, ze lieten hem links liggen. Het maakte hem niet uit..hij had maar ėén doel. Een lamp uitvinden die voor iedereen licht zou schijnen in de duisternis.