Geven als grondbeginsel

Graag vertel ik jullie wie ik ben. Ik ben Robbert en ik ben een jongeman die de mens en de natuur lief heeft. De huidige spelregels zijn echter niet dienstbaar aan de mens en aan de natuur. Derhalve is het tijd voor iets nieuws.

In mijn heerlijke jeugd heb ik een grote financiële dip van mijn ouders meegemaakt. Mijn ouders hadden een restaurant en mijn beide ouders hebben hier veel liefde ingestopt. De Horeca kwam in 2001 door een paar vliegtuigen in gebouwen echter in zwaar weer terecht. Doordat klanten wegbleven, zijn mijn ouders failliet gegaan. Wat er vervolgens gebeurde, is fantastisch. Mijn ouders kregen een kans om zonder schulden verder te gaan. Hiervoor moesten ze drie jaar van het minimumloon leven en vervolgens konden ze met een schone lei weer opnieuw beginnen. Daarnaast heb ik op dat moment ook ontdekt dat geld zeker niet het belangrijkste is in het leven. Toen we als gezin van het minimumloon moesten leven, groeiden we naar elkaar toe en ik ben mijn ouders en zusje altijd dankbaar voor deze periode.

Er stuit me nog wel iets tegen de borst. Het klopt niet dat mijn ouders het moeilijk hebben gehad. Gelukkig hebben we een sociaal vangnet, maar het is niet eerlijk dat ze hiervan gebruik moesten maken.

Tijdens deze financiële dip ben ik begonnen met mijn studie Bedrijfskunde. Graag wilde ik meer weten van bedrijven en ook wilde ik graag ontdekken hoe het anders kan, aangezien de honger in Afrika mij al lang naar de keel greep. We kunnen de mensen daar toch gewoon helpen? Tijdens mijn studie ontdekte ik Duurzaam Ondernemen, waarbij een balans wordt gezocht tussen People, Planet en Profit. Hier wilde ik graag meer van weten.
Na mijn Bachelor hoefde ik nog maar een jaar om mijn Master te halen, maar dat lukte me niet. Ik voelde me niet meer thuis op de universiteit en ben gestopt met mijn studie. Vervolgens moest ik voor mezelf ontdekken wat dat Duurzaam Ondernemen was. Zo ben ik bij Triodos Bank terecht gekomen.

Er was nog iets wat ik moest doen. Ik moest met eigen ogen Afrika zien, voelen, horen, ruiken en proeven. Mijn zomervakanties heb ik vervolgens ingevuld met werkvakanties. De eerste keer dat ik naar een ontwikkelingsland ging, ging ik naar Brazilië, naar Rio de Janeiro. Graag had ik naar Kenia gegaan, maar door onrust in Kenia ging die reis niet door. Zo kwam ik in de sloppenwijken van Rio terecht. Het jaar daarop ben ik wel naar Afrika gegaan, naar Oeganda. Deze reizen hebben me zeer verrijkt. Ik ontdekte dat Brazilianen en Afrikanen ook net mensen zijn :-)) Het is schitterend om de verschillen in de culturen te zien. Bovenal ontdekte ik dat wij, westerlingen, genoeg kunnen leren van Brazilianen en Afrikanen. De mensen die zich niet bezig hoeven te houden met “overleven” zijn heel vrolijk en zorgen voor elkaar. Het is geweldig mooi om dat te ervaren en om de mensen te zien leven.
Daarnaast heb ik ook gezien en gevoeld hoe de grootste ellende is. Er is ook echt honger in Afrika. Mensen die iedere dag gefocust zijn op overleven. Waarom laten we dit gebeuren op de aarde? Waar is de liefde?

Mijn tijd bij Triodos Bank is een geweldige tijd geweest. Er werken daar zoveel mooie mensen en ook nog eens veel met de intentie om zichzelf te geven voor een mooiere wereld. De eerste twee jaar dat ik bij Triodos Bank gewerkt heb, voelde ik me helemaal thuis. Daarna werd het voor mij moeilijker. Voor mij is het bankwezen een grote schakel in het huidige kapitalisme. En Triodos Bank is wel een andere bank, maar de spelregels blijven hetzelfde. Bij Triodos Bank is het ook zo dat een Private Banking klant zijn 4 a 5% rendement moet krijgen en waar moet dit geld vandaan komen? En begrijp me niet verkeerd. De intentie en de mensen bij Triodos Bank vind ik geweldig. Ik was er echter niet meer thuis. Er dient iets fundamentelers te veranderen om liefdevoller met elkaar te leven.

Inmiddels was ik in contact met verschillende mensen over wat er dan moest veranderen. Bij Triodos Bank heb ik een paar avonden georganiseerd over “de rol van geld” in deze samenleving. Al snel kwamen we hier tot de conclusie dat het kapitalisme niet dienstbaar is aan mens en natuur. Toen ontstond de vraag: “Maar wat dan wel?” Hier hebben we het een tijd over gehad. We bespraken alle transacties die er zijn geweest; ruilhandel, maar dat is toch niet handig. Laten we geld gebruiken en zo is het geldsysteem ontstaan. Vervolgens werd de vraag gesteld: “Moet de transactie wel?” Deze vraag heeft mijn leven veranderd.

Toen ik inzag dat we in een samenleving leven waarbij één van de hoofdregels is “voor wat, hoort wat” begreep ik dat hier een grote wijziging nodig is. Ik doe dit voor jou en dan doe jij dat voor mij. Waarom kiezen we er niet voor om alleen “Ik doe dit voor jou” te doen? Wanneer we onszelf allemaal geven, vullen we elkaar aan met onze talenten en is er meer dan genoeg. En het is dan ook nog eens zo dat iedereen doet waar zij/hij gelukkig van wordt. Een economie met als grondbeginsel GEVEN.

Vanaf 1 december ben ik weg bij Triodos Bank en sindsdien ontmoet ik veel mensen die bezig zijn met de nieuwe spelregels. In September stond er een ingezonden brief van mij in Ode en ik heb tientallen uitnodigingen gehad om af te spreken. Zo ben ik ook samen met twee goede vrienden, Julia en Jeroen, met een artikel in het blad VolZin terecht gekomen.

In de afgelopen periode heb ik schitterende mensen ontmoet. Overal vind je mensen die klaar zijn om op een andere manier met elkaar samen te leven; in de zorg, in het onderwijs, in de wetenschap, in de politiek, in de economie, ook gewoon in mijn familie, vrienden etc. En steeds meer mensen lijken aan te haken.

Nu heb ik wel een keuze moeten maken. Ik kan ervoor kiezen om te solliciteren op een functie in het systeem en daarmee het idee hebbende dat ik iets toevoeg aan de wereld. En ik kan ervoor kiezen om mijn hart te volgen welke me zegt dat ik niet meer in dit systeem thuis hoor. Ik heb gekozen om mijn hart te volgen en ik vertrouw erop dat het onvoorwaardelijk volgen van mijn hart me voldoende terug zal geven. Tot nu toe is dit de beste keuze in mijn leven geweest, aangezien ik leef en toevoeg aan de wereld wat ik altijd heb willen toevoegen.

Het is inmiddels niet alleen meer zo dat ik vertel over nieuwe spelregels. Er moet iemand mee beginnen en ik ben ervan overtuigd dat de mensen op deze wereld me er verder bij zullen helpen.

De nieuwe spelregels hebben als gevolg dat niemand meer iets bezit en dat alles gezamenlijk bezit is. Daarom ga ik al mijn spullen weg geven aan mensen die het nodig hebben of graag willen hebben. Ik geef boeken weg, geld weg, mijn meubels ga ik nog weg geven en zo zal ik alles onvoorwaardelijk weg geven. Daarnaast heb ik geen baan, mijn spaargeld is bijna op en ik ga mijn huis uit. Daarnaast zal ik mezelf blijven geven aan de wereld.

Wat gaat er met mij gebeuren? Ik weet het niet. Het enige wat ik weet, is dat ik dit met hart en ziel doe en dat ik vol vertrouwen ben.

Warme groet, Robbert

PS Als je nog wat nodig hebt, kun je altijd contact opnemen.