Leren lezen

Ik: “Hij leest het boek van De Gorgels zelf.”

Doris: “Ja, hij kan beter lezen dan ik, want hij zit op school en oefent veel vaker dan ik.”

Zonder enige oordeel, zonder enige emotie spreekt Doris deze woorden uit. Dat haar vriend beter kan lezen dan zij, omdat hij vaker oefent op school. Ze aanschouwt en trekt een heldere conclusie, verder niks. Er gebeurt niets in haar eigen intrinsieke motivatie om te leren lezen, die is er nog steeds en is niet versterkt of afgenomen doordat iemand anders beter kan lezen. Het is namelijk geen vergelijking, het is geen lat waar ze tegen aangehouden wordt waardoor druk ontstaat, het is een simpele observatie, een feit dat zij tot zich neemt.

Dat zij dit kan komt omdat zij vanuit de visie van Natuurlijk Leren zich over kan geven aan haar intrinsieke motivatie. Zij weet dat ze leert lezen in haar eigen tempo, op haar moment. Daar is geen enkele twijfel over. En juist door zo sterk vanuit haar eigen binnenwereld te handelen heeft dat wat er in de buitenwereld gebeurt geen vat op haar. ze aanschouwt het, begrijpt hoe het zit en hoeft er verder helemaal niets mee.