Nooit gemiddeld, onvoldoende of uitmuntend

Het geeft me zo’n fijn gevoel om te realiseren dat Doris nooit in een systeem is geweest waarin haar autonomie wordt aangetast. Ze heeft nooit ervaren dat ze iets moest omdat iedereen het moest, of dat ze iets niet mag omdat niemand dat mag. Ze heeft nooit een wekker gebruikt in haar leven, ze heeft nooit ergens voor wakker moeten worden en ze is nooit uitgeput thuisgekomen na leeg gezogen te zijn door een tegennatuurlijke omgeving waar ze uren aan een stuk dingen moet doen waar ze niet zelf voor gekozen heeft. Ze heeft nooit een weektaak gemaakt en ze is nooit getoetst. Haar prestaties zijn nooit gemiddeld, voldoende of matig genoemd op een rapport, net zo min als ruim voldoende, goed of uitmuntend. Ze is nooit met een ander kind vergeleken of met een landelijk gemiddelde. Ze heeft nooit moeten vragen of ze naar de wc mag of haar vinger op moeten steken als ze iets wil zeggen. Ze heeft nooit langer op een stoeltje hoeven zitten dan dat ze zelf wil en ze heeft nog nooit een gymzaal van binnen gezien. Ze is nooit beknot in haar nieuwsgierigheid en haar uitgesproken aanwezigheid. Ze is nooit alleen bij een volwassene in een ruimte geweest waar geen verbinding mee was. Ze heeft zich nooit gedwongen gevoeld om met kinderen samen te werken of te spelen waar geen verbinding mee was. Ze heeft nooit onder tijdsdruk moeten laten zien wat ze kan of weet. Ze is nooit door ons achter gelaten tegen haar zin in omdat het ‘erbij hoort’.

Ze is overigens ook nooit bij een dokter geweest. Ik weet niet 100% zeker of dat met elkaar samenhangt, maar ik heb mijn vermoedens. 🙂

* Ik heb het woord ‘nog’ voor het woord ‘nooit’ met opzet weggelaten, want dat zou impliceren dat het ooit anders wordt. 🙂