Pure liefde is altijd overvloedig. Daar zit geen concurrentie of jaloezie in. Dus vindt Doris haar broertje gewoon altijd geweldig of lief of leuk of gezellig. Geen concurrentie om aandacht, geen handelingen vanuit jaloezie.
Omdat wij in overvloed leven is er dus ook overvloed aan aandacht en tijd voor onze kinderen. Of dat er nu één of twee zijn maakt dus niet uit. Sterker nog, het is eerder omgekeerd, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Dat voelt Doris ook. Iedereen geeft en iedereen ontvangt, door er gewoon te zijn. Dus ook Iza geeft, in plaats van dat hij iets van Doris wegneemt. En dat voelt Doris dus ook zo.
En als je zo leeft kan het dus zijn dat je ineens naast je hoort: “dank je wel mam, dat jij Iza hebt gemaakt in jouw buik. Ik vind het zo fijn dat hij er is.”