“Mama, hoe worden mensen dan gemaakt, hoe kan een baby groeien en hoe komt die in de buik van een moeder?”
Doris heeft er al een paar keer naar gevraagd, hoe baby’s gemaakt worden. Ik wist niet goed hoe ik het moest aanpakken. Ik twijfelde of ik het woord seks moest gebruiken, en piemel en vagina (in deze context). En of ik moest vertellen over zaad uit de piemel van de vader.
Totdat ze er weer naar vroeg, ineens was ik aan het vertellen over de piemel die in de vagina gaat en daar een zaadje achterlaat. Ik noemde het woord seks en realiseerde me direct dat er voor Doris helemaal niets geks of schaamtevols aan is. Ze heeft het woord nu voor het eerst gehoord, van mij. En als ik er dus heel normaal over praat, en vertel wat het is, dan is er ook niets geks aan.
Het was grappig om te merken dat ze de informatie ontving net zoals ze info tot zich neemt over stenen, zeesterren of komkommers. Dit is gewoon zoals de natuur het gemaakt heeft. En door het te benoemen zoals het is, is het niets meer en minder dan een uitleg over hoe baby’s gemaakt worden. Fijn om het op deze manier in te steken, waardoor het altijd, net als alle andere denkbare onderwerpen, bespreekbaar is. Er komt vanzelf meer gelaagdheid in als ze daar aan toe is, die toon over seks is nu gezet en die toon is er een van natuurlijkheid en openheid, en die bevalt me wel.