“Ik wil zelf ons verhaal vertellen, over onze visie uitweiden. Het voelt niet meer goed als iemand anders dat doet.”
Toen het videoportret uitkwam voelde het zo intens goed dat we zelf te zien waren. Dat wij zelf ons verhaal vertelde zonder tussenkomst van een ander persoon. De oprechte manier van vragen stellen van Willemijn (de maakster van het portret) maakte dat we helemaal vrij konden vertellen, precies konden praten zoals Robbert en ik met elkaar praten als we het over geefeconomie hebben. Er zat geen oordeel op de vragen en het was niet vanuit haar perspectief, maar vanuit werkelijke nieuwsgierigheid. Hierdoor kan de kijker van het videoportret ons echt zien zoals we zijn.
Twee maanden nadat het videoportret uitkwam werd er een interview met mij gepubliceerd waarbij de feiten verdraaid waren en mijn woorden werden weggezet als manipulatief en zweverig. Dat was voor mij nog een helder signaal dat ik het niet meer wil. Ik wil niet meer ons verhaal vertellen met tussenkomst van een journalist of interviewer die er daarna een verhaal over schrijft. Dan lezen mensen niet over geefeconomie maar over het perspectief van de journalist over geefeconomie, en dat zijn echt twee hele verschillende dingen!
Toen kwam er ineens de uitnodiging om een column te schrijven voor een financieel magazine, mijn eigen woorden door mijzelf op papier gezet. En er kwamen twee podcast/live interviews, waarbij iedereen mij kan horen en zien praten zonder tussenkomst van iemand die het kleiner maakt, verdraait wat ik zeg of een andere interpretatie eraan geeft. En dan komt er nog een kort interview aan voor een kunstproject, ook weer geluid waarbij een verteller verteld over ons ondersteund door mijn uitspraken.
Dank je wel universum dat je weer laat voelen wat klopt! De wereld is steeds meer klaar voor het echte verhaal, niet afgezwakt of verdraaid zodat de lezer (of de interviewer zelf) het kan begrijpen. Het publiceren van een boek komt daarmee ook dichterbij, als de wereld het kan ontvangen gaan wij dat geven. Zelfgeschreven, glashelder, pijnlijk eerlijk, liefdevol, zonder blad voor de mond. Gewoon zoals dat in een geefeconomie gaat.