Soms heb ik zo’n dag waarbij ik de pijn van de wereld voel. De schuld, de schaamte, de ziekte, de kleinheid, de hebberigheid, de gehechtheid, het toe-eigenen, het wantrouwen, het ongeluk, de leegte, de verslavingen, de onzekerheid, de controledrang, de concurrentie, het kapot maken, het nemen en pakken, de bekrompenheid, de machteloosheid, het gevoelloze, het afgestompte, de ongelijkheid, de armoede en honger. Alles zie ik vandaag weer voorbij komen in de wereld. Niet in mijn wereld maar wel in de wereld waar de meeste mensen in leven en geloven. Zo weinig mensen hebben door hoe alles met elkaar samenhangt. Hoe de pijn door het systeem constant wordt gevoed ipv opgelost. En hoe je, als je daarin blijft, altijd vanuit die pijn, die leegte, die ongezondheid, zult blijven handelen. Het doet zeer dat mensen zichzelf en de wereld dit blijven aandoen!
Ook al kiezen wij elke dag vanuit andere waarden, de pijn aan de andere kant raakt me. Het gaat zo niet langer, en toch blijft het doorgaan. Hoe moet dit toch verder met de wereld……Komt dit nog goed?
