“De waarheid is hard.” Dat valt eigenlijk wel mee, het ligt er maar net aan wat je met die waarheid doet. Als je de waarheid toelaat is het een heerlijk warm bad, waar je, je in kunt dompelen en kunt ontspannen.
Als je tegen de waarheid strijdt dan is dat een harde strijd, één die je nooit kunt winnen, dus ook een eindeloze energievretende strijd. Dan begrijp je niet dat andere mensen de waarheid als een warm bad kunnen zien.
In de samenleving waarin jij leeft zijn meerdere waarheden. Dat kan natuurlijk al niet, er is maar één ding waar. Daarom heet het ook de waarheid. De waarheid is niet zelf bedacht of wat jou het beste uitkomt. Sterker nog, de waarheid heeft niets met jou of mij te maken. De waarheid is intuïtief, het is de natuurwetten die gewoon werken zoals ze werken, het is een groot web van zaken die aan elkaar verbonden zijn en die ieder wezen kan voelen.
De meeste mensen voelen de waarheid niet, die willen controle, die maken hun eigen waarheid (want dus helemaal niet echt waar is, maar wel comfortabel en makkelijk). De overgave aan de echte waarheid, aan het innerlijk kompas dat ieder mens heeft meegekregen, is voor veel mensen te moeilijk.
Dat is logisch, want als je al niet eens in de wetenschap bent dat je een innerlijk kompas, een loepzuivere intuïtie hebt meegekregen, hoe moet je daar dan op varen?
Om te beginnen met geloven wat mensen die wel op dat kompas varen je laten voelen, en aannemen wat zij zeggen. Het zal je eerst boos maken, verdrietig, je zal er tegen willen strijden (want die beweging ken je vanuit de samenleving), totdat je bij je eigen pijn komt. En dan heb je twee keuzes: of je blijft de rest van je leven strijden tegen hen die de waarheid kennen, of je geeft je over en je wordt werkelijk vrij.