Bij de laatste werkgever waar ik voor werkte had ik voorgesteld om geen loon te ontvangen. Ik leefde toen al volop in een geefeconomie en ontving liever alle vertrouwen en ondersteuning om datgene te creëren wat ik wilde creëren; een learning community.
Het was een interessant proces, ik nam heel veel ruimte in, ik nam alle ruimte die er was om een learning community op te zetten voor het hele eerst jaar van een deeltijd studie.
Ik ging met mijn manager in gesprek en gaf aan dat ik liever geen salaris wilde ontvangen. Ik wilde liever helemaal gezien worden in mijn visie op onderwijs en volledig ondersteunt worden in het opzetten van de learning community.
Hij begreep het niet helemaal maar ging wel informeren naar de mogelijkheden van geen salaris ontvangen. Een paar weken later kwam hij met de mededeling dat het niet ging, ik moest betaald krijgen.
En eigenlijk was dat ook het moment waarop ik wist dat de learning community het niet zou gaan halen…Het feit dat je als manager niet geregeld krijgt dat iemand GEEN salaris ontvangt zeg alles over het systeem waarin je beweegt. Ik realiseerde me dat het betalen van salaris zoveel mee betekent dat maandelijks geld ontvangen. Het gaat over controle en macht, want ‘wij betalen jou hiervoor’. Het gaat over ongelijkwaardigheid want ‘dat is niet je functie’. Het gaat over afgescheidenheid want ‘ik als manager kan dat niet verantwoorden naar je collega’s’.
Ik gaf, ondanks mijn salaris, alles wat ik had. En toen het niet werkte omdat ik niet op waarde en kracht werd geschat, wist ik zeker dat ik nooit meer bij zou dragen aan een systeem waarin geld boven waarde gaat.
(Quote komt uit het videoportret over geefeconomie, te zien op de homepage van deze website)