Ik schreef twee weken geleden een hele mooie column over ‘Natuurlijk leren’ voor De Andere Krant.
Mijn contactpersoon was heel enthousiast over geefeconomie en de authenticiteit ervan, ze kon het helemaal ontvangen. Er kwam veel energie vrij en ze vroeg me om iets te schrijven over onderwijs. Wat heel goed aansloot want in het weekend dat mijn column geplaatst werd kwam ook onze podcast over ‘natuurlijk leren’ online. Wij bevestigden aan elkaar wat een fijne synergie dat was. Ik ging aan de slag met schrijven!
Vanuit het gevoel van ontvangen worden schreef ik een mooie column. Ik leverde een foto aan en voelde hoeveel potentie er in de samenwerking zat! ‘Misschien kon ik wel maandelijks iets schrijven, dit is echt een interessante doelgroep voor ons qua lezers, Ooh ben benieuwd of het wordt opgepikt!’
En toen kwam de hoofdredactie….en die sabelde alle energie en het stuk met een klap neer. “Het woord geefeconomie moet eruit, want dat snappen mensen niet en dan gaan ze vragen stellen. Hoe komen jullie aan die camper? Je moet dus wel een startkapitaal hebben om zo te kunnen leven zoals jullie doen. Dus jullie geven en nemen?”
Bam, alle energie stroomde weg. Ik voelde de spanning in mijn lijf die ik altijd voel als iemand boven ons gaat staan en ons verhaal neerhaalt. Ik deed een voorstel om het stuk een beetje aan te passen, dat was blijkbaar genoeg want het werd geplaatst.
Maar het was niet meer het stuk dat het had kunnen zijn, dat het had moeten zijn. De energie was eruit. Er werd een andere foto bijgeplaatst en mijn herkenbare schrijfstijl werd aangepast ivm ruimtetekort (of was het gewoon censuur ;)). Pehpehpeh….helaas voor de wereld is zelfs de ‘onafhankelijke’ media niet écht voor originele en visionaire verhalen die laten zien hoe het er in de nieuwe wereld aan toe gaat 😉
Moraal van het verhaal, de originele toffe column verdient het om gezien te worden dus maakte ik er een gesproken column van. Het filmpje staat nu online, bekijk het hier!