Als je onvoorwaardelijk leeft en geeft is iemand belonen heel onlogisch. Belonen is namelijk nooit gericht op de natuurlijke balans en zorgen voor elkaar.
Als ik onze kinderen zou belonen als ze iets ‘goed’ doen dan zou ik mijn eigen oordeel boven hun eigen inschatting plaatsen. Terwijl je bij onvoorwaardelijk ouderschap juist uitgaat van gelijkwaardigheid en leert om je kinderen zelf te laten bepalen wat voor hen klopt.
Als mijn kinderen een toetje krijgen als ze hun bord leeg hebben, dan manipuleer ik hen hoeveel ze moeten eten, in plaats van dat ze dat zelf aanvoelen. Als ik trots ben op dat mijn kind heel ver gewandeld heeft en haar dat laat weten, dan heb ik geen oog voor haar persoonlijke grenzen en of ze het wel fijn vond. Als ik het goed vind dat ze haar zwemdiploma heeft gehaald terwijl ze elke week met tegenzin naar zwemles ging leer ik haar dat ze over haar grenzen moet gaan om iets te bereiken en om mij tevreden te houden.
Ik geloof daar niet in. Sterker nog, ik zie dat veel volwassenen moeite hebben met zelfzorg en het respecteren van hun eigen natuurlijke grenzen. Ze zijn in hun jeugd afhankelijk gemaakt van dingen buiten zichzelf. Van ouders, van leraren, van spullen, van diploma’s, van status. Van mogen eten als iemand ‘start’ zegt (of de klok onbijttijd aangeeft) en van genoeg hebben gegeten als iemand ‘stop’ zegt. Van naar die vervelende juf gaan, elke dag weer, je ouders weten hoe vervelend het is en daarom krijg je wel elke vrijdag snoep. Omdat je tegen je eigen gevoel in bent gegaan de hele week. Goed gedaan! Hou vol, ga zo door!
Dan kom je er wel in het leven. Dan haal je diploma’s, dan eet je altijd netjes je bord leeg, dan laat je mensen aan alle kant over je grenzen gaan. En dan leer je nooit voor jezelf te zorgen, werkelijk te luisteren naar wat jij wel en niet nodig hebt, waar je grenzen liggen en wat je prettig en onprettig vind. Dan zul je voor altijd blijven wachten op ‘start’ en ‘stop’ en ‘goed gedaan kind’.
Luister jij naar je kind? En durf je te handelen, ook als het ongemakkelijk is naar de buitenwereld toe? Durf jij extreem goed voor je kind te zorgen, over alle onnatuurlijk grenzen heen?