Wat ik net gedaan heb was spannend, het voelt als de ultieme verwerping van alles waar onze huidige samenleving op gebouwd is. Ik heb namelijk mijn Toekomstsparen rekening bij de Rabobank opgezegd. Ofwel; mijn pensioenpotje vrij gemaakt om nu te gebruiken.

Sparen voor later…daar doe ik al een hele tijd niet meer aan. Ik kan niet sparen want daar hebben we de afgelopen jaren niet genoeg geld voor. Alles wat we ontvangen maken we in afzienbare tijd op aan de basisbehoeften (en een enkele keer een luxe product) in ons leven . Sparen is een vreemd woord geworden in ons leven. Maar ik had nog wel een gesloten rekening waar ik elk jaar een bedrag op stortten…voor later: “als ik stop met werken en geld nodig zal hebben om mijn pensioengat op te vullen”.

Deze laatste zin schreeuwt tekort! Sparen is bijna altijd vanuit een tekort en nooit vanuit het leven in het nu. Je spaart voor ‘later’, voor als je een keer niet genoeg denkt te hebben. Of voor als je een droom wilt verwezenlijken. Of in mijn geval voor als ik de pensioenleeftijd heb bereikt en dan denk niet waardevol genoeg te zijn zodat ik geld nodig zal hebben.

Maar waarom wachten tot je genoeg gespaard hebt om die droom te verwezenlijken…waarom zou je, je afhankelijk maken van of je wel of niet genoeg geld hebt om je droom te realiseren. Waarom begin je niet gewoon nu? En waarom zou je sparen voor later als je het geld eigenlijk nu kan gebruiken om te leven?

Een van de belangrijkste redenen om mijn pensioengeld vrij te maken is omdat het woord pensioen mij helemaal niets meer zegt. Waarom zou ik als ik een bepaalde leeftijd heb bereikt niet meer van waarde willen zijn voor de samenleving. Dat zou betekenen dat ik nu ‘werk’ en straks ooit weer ‘vrij’ ben. Terwijl ik me nu ook al vrij voel en toch heel waardevol ben met de dingen die ik doe. Ik noem dat geen werken, ik noem dat bijdragen. En dat houdt niet ineens op als ik 65 ben. Sterker nog, misschien word ik gedurende mijn leven wel nog waardevoller omdat ik wijzer wordt, meer ervaar en dat kan inzetten om de wereld nog mooier kan maken. En hoe meer waarde ik geef, hoe meer waarde ik zal ontvangen.

Energetisch is het dus ook een belangrijke stap. Alles mag vrij stromen, er wordt niets meer opgepot of achter de hand gehouden, zeker geen geld. Alles wat wij hebben wordt de wereld ingebracht, zodat het ook weer terug kan stromen naar ons. Dat is de overvloed waar wij in geloven. Die is er nu en die zal er over dertig jaar nog steeds zijn.

Ondanks dat ik er van overtuigd ben dat dit de juiste beslissing is, was het ook een spannende keuze. Het voelt als een hele belangrijke keuze die ingaat tegen alles wat mij geleerd is. Zekerheid verwerven door middel van geld. Ik geloof er niet meer in, ik walg er zelfs van dat, dat een waarheid is waar vele mensen dagelijks naar leven. Het maakt de wereld en mensen kapot. Dus ik ben kwetsbaar en krachtig en kies het tegenovergestelde. Ik kies voor nu, hier, leven, voluit! Ik voel de energie stromen, wat een vrijheid, wat een mooie keuze!