Afgelopen week werd er een interview over ons gepubliceerd. Het was een leuk gesprek, met verdiepende vragen waarin ik honderduit vertelde over ons leven, onze visie en onze keuzes. Ik keek uit naar het stuk, het zou een mooi verdiepend stuk kunnen worden dat mensen zou kunnen raken.
Het zou kunnen, maar het tegenovergestelde gebeurde. De eerste versie van het stuk dat wij kregen was er één waarin bijna alles wat ik had gezegd verkeerd uitgelegd werd. Wij werden (tussen de regels door) afgeschilderd als manipulatief, zweverig en saai. Het stuk was totaal niet verdiepend, het was sturend en onethisch.
Ik reageerde dat als ik geweten had dat het een stuk zou worden dat vanuit het kapitalisme de geefeconomie zou beschrijven ik niet zou hebben meegewerkt. Ik ging er vanuit dat het een stuk zou worden dat mensen prikkelt om geefeconomie beter te snappen, maar voor het tegenovergestelde was gekozen. Ik ging niet akkoord met publicatie.
Er werd wat over en weer gemaild met de schrijver maar we kwamen niet echt verder. Hij vroeg een aantal keer om de feitelijke onjuistheden te benoemen en ik bleef volhouden dat de invalshoek en toon niet kloppend waren.
Robbert en ik waren benieuwd wat er ging gebeuren. Of hij wel of niet zou publiceren, tegen onze wens en grens in.
Er werd inderdaad afgelopen week een stuk gepubliceerd, een stuk dat nog steeds niet geefeconomie beschrijft of verdieping geeft, maar het was wel veel milder dan het eerste stuk. Er klonk enige respect doorheen dat wij, ondanks dat de schrijver niet gelooft in onze ‘niet concrete visie’, wel het lef hebben om iets anders te doen dan de mainstream.
Wij hebben ervoor gekozen om het stuk niet onder de aandacht te brengen, door de inhoud maar ook door het proces met de schrijver. Het is niet in verbinding geschreven en niet vanuit verbinding online gezet, dus dat ondersteunen voelt niet goed. Het druist in tegen waar geefeconomie voor staat. Maar omdat het me wel bezig heeft gehouden afgelopen week voelde ik wel de behoefte om hier mijn ervaring te beschrijven. Helemaal vanuit mijzelf, saai en zweverig als ik ben 😉