In aflevering 4 van Radio Geefeconomie vertel ik over dat ik tijdens het leiden van een Learning Community aan de kant gezet door mijn leidinggevende. Aangespoord door collega’s liet hij zich, toen puntje bij paaltje kwam, overtuigen dat het niet goed zou komen met het project zolang ik leiding gaf.
Ik bleef staan voor wat ik wist; wat een Learning Community inhoudt en hoe we daar met z’n allen als team konden komen. En dat ik de enige was die dat wist en kon vormgeven en leidinggeven.
Toen ik dus van het project gehaald werd, werd daarmee de essentie van de Learning Community verwijderd. En iedereen liet dat gebeuren.
Ik kon niet anders dan blijven staan voor wat een Learning Community is, en dat betekende dat alle collega’s die daar niet voor gingen staan, niet voor mij gingen staan, en andersom, dat ze niet voor een Learning Community gingen staan. Ze durfden het niet aan om mooier, gelijkwaardiger onderwijs te creëren voor studenten.
De consequentie van mijn gaan staan was groot. Ik moest ontslag nemen want ik kon niet in iets minder moois en gelijkwaardigs werken dan waar ik in geloof en waarvan ik wist dat (en hoe) het gerealiseerd kon worden.
Mijn collega’s lieten mij gaan, niemand vond de Learning Community waardevol genoeg om er voor te gaan staan. Dat was pijnlijk. Want gaan staan is nooit persoonlijk, het gaat altijd om een grote verhaal, een breder beeld en een diepere essentie, om iets aan de wereld te geven waardoor het een fijnere plek wordt. Iets waar ik altijd voor zal gaan staan, wat de consequenties ook zijn. En waarin ik vaak in de steek gelaten wordt, omdat bij de meeste mensen de angst voor de consequenties groter is dan de liefde voor de essentie.
Wil jij geïnspireerd worden om ook vaker te durven kiezen voor jouw waarde? Luister dan podcast aflevering 4 van Radio Geefeconomie!